Verbum

przyznać

зак.

1. прызнаць;

przyznać komu rację — прызнаць чыю праўду;

2. прысудзіць; назначыць, прызначыць;

przyznać stypendium — прызначыць стыпендыю;

przyznać pierwszą nagrodę — прысудзіць першую прэмію

przyznać się

зак. прызнацца, сазнацца;

przyznać się do winy — прызнаць сваю віну

przyznanie

н.

1. прызнанне;

2. прысуджэнне, назначэнне

przyznawać

незак.

1. прызнаваць;

2. прысуджваць; назначаць

przyznawać się

незак. прызнавацца, сазнавацца

przyzwać

зак. паклікаць;

przyzwać kogo do siebie — паклікаць каго да сябе

przyzwalać

незак. дазваляць; згаджацца

przyzwoicie

прыстойна

przyzwoitka

ж. кампаньёнка; асоба, якая суправаджае дзяўчыну

przyzwoitość

ж. прыстойнасць