Verbum

przytoczyć

зак.

1. прывесці;

2. прыкаціць

przytomność

ж. прытомнасць, памяць;

przytomność umysłu — прысутнасць духу;

odzyskać przytomność — прыйсці да прытомнасці, апрытомнець;

stracić przytomność — страціць прытомнасць

przytomny

свядомы; прытомны

przytrafiać się

przytrafia|ć się

незак. здарацца; трапляцца;

to nam się często przytrafiać się — з намі гэта часта здараецца

przytrafić się

przytrafi|ć się

зак. здарыцца; трапіцца;

~ło się raz, że ... — здарылася (сталася) аднойчы, што...

przytroczyć

зак. do czego прытарачыць да чаго

przytrzeć

зак. сцерці;

przytrzeć rogów — абламаць рогі

przytrzymać

зак. прытрымаць

przytrzymywać

незак. прытрымліваць

przytulać

незак. прытульваць, туліць