Verbum

przodek

м.

1. продак;

2. ~ku — перадок; перад; пярэдняя частка

przodem

а) наперадзе; на чале;

перш за ўсё

przodować

незак.

1. першынстваваць; быць першым;

2. кіраваць; узначальваць;

3. ачольваць; ісці наперадзе (на чале)

przodownica

ж. перадавік (жанчына)

przodownictwo

н. першынство

przodownik

м. перадавік

przodujący

перадавы

przód, ~odu

м. перад; пярэдняя частка;

do ~odu — наперад;

z ~odu — спераду;

na ~edzie — наперадзе; на чале

prztyczek

м. пстрычка;

dać komu ~ka w nos — пстрыкнуць каго па носе

prztykać

незак. пстрыкаць