Verbum

przeżytek

przeżyt|ek {, ~ku

м.

1. перажытак;

2. ~ki — мн. геал. рэлікты

przeżyty

1. перажыты; устарэлы;

2. рэліктавы

przeżywać

przeżywa|ć

незак.

1. перажываць;

ona bardzo to przeżywać — яна вельмі перажывае;

2. перажываць; пераносіць

przeżywać się

незак. станавіцца застарэлым; перажываць сябе

przędza

ж. пража, прадзіва

przędzalnia

ж. прадзільня; прадзільная фабрыка

przędzalniany

гл. przędzalniczy

przędzalniczy

прадзільны

przędzarka

ж. прадзільны станок

przęsło

н. пралёт; арка; выгба