Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
аеі

эве́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эве́кцыя
Р. эве́кцыі
Д. эве́кцыі
В. эве́кцыю
Т. эве́кцыяй
эве́кцыяю
М. эве́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Эвелі́на

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Эвелі́на Эвелі́ны
Р. Эвелі́ны Эвелі́н
Д. Эвелі́не Эвелі́нам
В. Эвелі́ну Эвелі́н
Т. Эвелі́най
Эвелі́наю		 Эвелі́намі
М. Эвелі́не Эвелі́нах

эве́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эве́н эве́ны
Р. эве́на эве́наў
Д. эве́ну эве́нам
В. эве́на эве́наў
Т. эве́нам эве́намі
М. эве́не эве́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эве́нк

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эве́нк эве́нкі
Р. эве́нка эве́нкаў
Д. эве́нку эве́нкам
В. эве́нка эве́нкаў
Т. эве́нкам эве́нкамі
М. эве́нку эве́нках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эве́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эве́нка эве́нкі
Р. эве́нкі эве́нак
Д. эве́нцы эве́нкам
В. эве́нку эве́нак
Т. эве́нкай
эве́нкаю		 эве́нкамі
М. эве́нцы эве́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эвенкі́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эвенкі́йка эвенкі́йкі
Р. эвенкі́йкі эвенкі́ек
Д. эвенкі́йцы эвенкі́йкам
В. эвенкі́йку эвенкі́ек
Т. эвенкі́йкай
эвенкі́йкаю		 эвенкі́йкамі
М. эвенкі́йцы эвенкі́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эвенкі́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эвенкі́йскі эвенкі́йская эвенкі́йскае эвенкі́йскія
Р. эвенкі́йскага эвенкі́йскай
эвенкі́йскае		 эвенкі́йскага эвенкі́йскіх
Д. эвенкі́йскаму эвенкі́йскай эвенкі́йскаму эвенкі́йскім
В. эвенкі́йскі (неадуш.)
эвенкі́йскага (адуш.)		 эвенкі́йскую эвенкі́йскае эвенкі́йскія (неадуш.)
эвенкі́йскіх (адуш.)
Т. эвенкі́йскім эвенкі́йскай
эвенкі́йскаю		 эвенкі́йскім эвенкі́йскімі
М. эвенкі́йскім эвенкі́йскай эвенкі́йскім эвенкі́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Эве́нкія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Эве́нкія
Р. Эве́нкіі
Д. Эве́нкіі
В. Эве́нкію
Т. Эве́нкіяй
Эве́нкіяю
М. Эве́нкіі

эве́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эве́нскі эве́нская эве́нскае эве́нскія
Р. эве́нскага эве́нскай
эве́нскае		 эве́нскага эве́нскіх
Д. эве́нскаму эве́нскай эве́нскаму эве́нскім
В. эве́нскі (неадуш.)
эве́нскага (адуш.)		 эве́нскую эве́нскае эве́нскія (неадуш.)
эве́нскіх (адуш.)
Т. эве́нскім эве́нскай
эве́нскаю		 эве́нскім эве́нскімі
М. эве́нскім эве́нскай эве́нскім эве́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эвентуа́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эвентуа́льна - -

Крыніцы: piskunou2012.