Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
кнртчш

ую́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ую́н уюны́
Р. уюна́ уюно́ў
Д. уюну́ уюна́м
В. уюна́ уюно́ў
Т. уюно́м уюна́мі
М. уюне́ уюна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ую́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ую́н
Р. Уюна́
Д. Уюну́
В. Ую́н
Т. Уюно́м
М. Уюне́

Ую́нішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ую́нішча
Р. Ую́нішча
Д. Ую́нішчу
В. Ую́нішча
Т. Ую́нішчам
М. Ую́нішчы

Ую́нішчы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ую́нішчы
Р. Ую́нішч
Ую́нішчаў
Д. Ую́нішчам
В. Ую́нішчы
Т. Ую́нішчамі
М. Ую́нішчах

ую́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ую́ннік ую́ннікі
Р. ую́нніка ую́ннікаў
Д. ую́нніку ую́ннікам
В. ую́нніка ую́ннікаў
Т. ую́ннікам ую́ннікамі
М. ую́нніку ую́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

уюно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уюно́вы уюно́вая уюно́вае уюно́выя
Р. уюно́вага уюно́вай
уюно́вае		 уюно́вага уюно́вых
Д. уюно́ваму уюно́вай уюно́ваму уюно́вым
В. уюно́вы
уюно́вага		 уюно́вую уюно́вае уюно́выя
Т. уюно́вым уюно́вай
уюно́ваю		 уюно́вым уюно́вымі
М. уюно́вым уюно́вай уюно́вым уюно́вых

Крыніцы: tsblm1996.

уюно́выя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. уюно́выя
Р. уюно́вых
Д. уюно́вым
В. уюно́вых
Т. уюно́вымі
М. уюно́вых

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Уюно́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Уюно́ўка
Р. Уюно́ўкі
Д. Уюно́ўцы
В. Уюно́ўку
Т. Уюно́ўкай
Уюно́ўкаю
М. Уюно́ўцы