гу́шкацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гу́шкаюся |
гу́шкаемся |
2-я ас. |
гу́шкаешся |
гу́шкаецеся |
3-я ас. |
гу́шкаецца |
гу́шкаюцца |
Прошлы час |
м. |
гу́шкаўся |
гу́шкаліся |
ж. |
гу́шкалася |
н. |
гу́шкалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
гу́шкайся |
гу́шкайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гу́шкаючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гу́шкаць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гу́шкаю |
гу́шкаем |
2-я ас. |
гу́шкаеш |
гу́шкаеце |
3-я ас. |
гу́шкае |
гу́шкаюць |
Прошлы час |
м. |
гу́шкаў |
гу́шкалі |
ж. |
гу́шкала |
н. |
гу́шкала |
Загадны лад |
2-я ас. |
гу́шкай |
гу́шкайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гу́шкаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гу́шкнуць
‘аднакратны дзеяслоў да гушкаць’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гу́шкну |
гу́шкнем |
2-я ас. |
гу́шкнеш |
гу́шкнеце |
3-я ас. |
гу́шкне |
гу́шкнуць |
Прошлы час |
м. |
гу́шкнуў |
гу́шкнулі |
ж. |
гу́шкнула |
н. |
гу́шкнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
гу́шкні |
гу́шкніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
гу́шкнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гу́шча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
гу́шча |
Р. |
гу́шчы |
Д. |
гу́шчы |
В. |
гу́шчу |
Т. |
гу́шчай гу́шчаю |
М. |
гу́шчы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гушчаві́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гушчаві́на |
гушчаві́ны |
Р. |
гушчаві́ны |
гушчаві́н |
Д. |
гушчаві́не |
гушчаві́нам |
В. |
гушчаві́ну |
гушчаві́ны |
Т. |
гушчаві́най гушчаві́наю |
гушчаві́намі |
М. |
гушчаві́не |
гушчаві́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
гушчаві́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гушчаві́нне |
Р. |
гушчаві́ння |
Д. |
гушчаві́нню |
В. |
гушчаві́нне |
Т. |
гушчаві́ннем |
М. |
гушчаві́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гушча́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гушча́р |
гушчары́ |
Р. |
гушчару́ |
гушчаро́ў |
Д. |
гушчару́ |
гушчара́м |
В. |
гушча́р |
гушчары́ |
Т. |
гушчаро́м |
гушчара́мі |
М. |
гушчары́ |
гушчара́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гушча́рнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гушча́рнік |
гушча́рнікі |
Р. |
гушча́рніку |
гушча́рнікаў |
Д. |
гушча́рніку |
гушча́рнікам |
В. |
гушча́рнік |
гушча́рнікі |
Т. |
гушча́рнікам |
гушча́рнікамі |
М. |
гушча́рніку |
гушча́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гушча́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гушча́рны |
гушча́рная |
гушча́рнае |
гушча́рныя |
Р. |
гушча́рнага |
гушча́рнай гушча́рнае |
гушча́рнага |
гушча́рных |
Д. |
гушча́рнаму |
гушча́рнай |
гушча́рнаму |
гушча́рным |
В. |
гушча́рны (неадуш.) гушча́рнага (адуш.) |
гушча́рную |
гушча́рнае |
гушча́рныя (неадуш.) гушча́рных (адуш.) |
Т. |
гушча́рным |
гушча́рнай гушча́рнаю |
гушча́рным |
гушча́рнымі |
М. |
гушча́рным |
гушча́рнай |
гушча́рным |
гушча́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.