уніпаля́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уніпаля́рнасць |
уніпаля́рнасці |
| Р. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцяў уніпаля́рнасцей |
| Д. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцям |
| В. |
уніпаля́рнасць |
уніпаля́рнасці |
| Т. |
уніпаля́рнасцю |
уніпаля́рнасцямі |
| М. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
унісо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
унісо́н |
| Р. |
унісо́ну |
| Д. |
унісо́ну |
| В. |
унісо́н |
| Т. |
унісо́нам |
| М. |
унісо́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
унісо́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унісо́нны |
унісо́нная |
унісо́ннае |
унісо́нныя |
| Р. |
унісо́ннага |
унісо́ннай унісо́ннае |
унісо́ннага |
унісо́нных |
| Д. |
унісо́ннаму |
унісо́ннай |
унісо́ннаму |
унісо́нным |
| В. |
унісо́нны (неадуш.) унісо́ннага (адуш.) |
унісо́нную |
унісо́ннае |
унісо́нныя (неадуш.) унісо́нных (адуш.) |
| Т. |
унісо́нным |
унісо́ннай унісо́ннаю |
унісо́нным |
унісо́ннымі |
| М. |
унісо́нным |
унісо́ннай |
унісо́нным |
унісо́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
унітава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унітава́ны |
унітава́ная |
унітава́нае |
унітава́ныя |
| Р. |
унітава́нага |
унітава́най унітава́нае |
унітава́нага |
унітава́ных |
| Д. |
унітава́наму |
унітава́най |
унітава́наму |
унітава́ным |
| В. |
унітава́ны (неадуш.) унітава́нага (адуш.) |
унітава́ную |
унітава́нае |
унітава́ныя (неадуш.) унітава́ных (адуш.) |
| Т. |
унітава́ным |
унітава́най унітава́наю |
унітава́ным |
унітава́нымі |
| М. |
унітава́ным |
унітава́най |
унітава́ным |
унітава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
унітава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унітава́ны |
унітава́ная |
унітава́нае |
унітава́ныя |
| Р. |
унітава́нага |
унітава́най унітава́нае |
унітава́нага |
унітава́ных |
| Д. |
унітава́наму |
унітава́най |
унітава́наму |
унітава́ным |
| В. |
унітава́ны (неадуш.) унітава́нага (адуш.) |
унітава́ную |
унітава́нае |
унітава́ныя (неадуш.) унітава́ных (адуш.) |
| Т. |
унітава́ным |
унітава́най унітава́наю |
унітава́ным |
унітава́нымі |
| М. |
унітава́ным |
унітава́най |
унітава́ным |
унітава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
унітава́ць
‘увесці што-небудзь у што-небудзь (унітаваць сцэну ў апавяданне)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уніту́ю |
уніту́ем |
| 2-я ас. |
уніту́еш |
уніту́еце |
| 3-я ас. |
уніту́е |
уніту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
унітава́ў |
унітава́лі |
| ж. |
унітава́ла |
| н. |
унітава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уніту́й |
уніту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
унітава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уніта́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уніта́з |
уніта́зы |
| Р. |
уніта́за |
уніта́заў |
| Д. |
уніта́зу |
уніта́зам |
| В. |
уніта́з |
уніта́зы |
| Т. |
уніта́зам |
уніта́замі |
| М. |
уніта́зе |
уніта́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.