сурмяні́сты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сурмяні́сты |
сурмяні́стая |
сурмяні́стае |
сурмяні́стыя |
Р. |
сурмяні́стага |
сурмяні́стай сурмяні́стае |
сурмяні́стага |
сурмяні́стых |
Д. |
сурмяні́стаму |
сурмяні́стай |
сурмяні́стаму |
сурмяні́стым |
В. |
сурмяні́сты (неадуш.) сурмяні́стага (адуш.) |
сурмяні́стую |
сурмяні́стае |
сурмяні́стыя (неадуш.) сурмяні́стых (адуш.) |
Т. |
сурмяні́стым |
сурмяні́стай сурмяні́стаю |
сурмяні́стым |
сурмяні́стымі |
М. |
сурмяні́стым |
сурмяні́стай |
сурмяні́стым |
сурмяні́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
сурмя́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сурмя́ны |
сурмя́ная |
сурмя́нае |
сурмя́ныя |
Р. |
сурмя́нага |
сурмя́най сурмя́нае |
сурмя́нага |
сурмя́ных |
Д. |
сурмя́наму |
сурмя́най |
сурмя́наму |
сурмя́ным |
В. |
сурмя́ны (неадуш.) сурмя́нага (адуш.) |
сурмя́ную |
сурмя́нае |
сурмя́ныя (неадуш.) сурмя́ных (адуш.) |
Т. |
сурмя́ным |
сурмя́най сурмя́наю |
сурмя́ным |
сурмя́нымі |
М. |
сурмя́ным |
сурмя́най |
сурмя́ным |
сурмя́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Су́рнаўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Су́рнаўка |
Р. |
Су́рнаўкі |
Д. |
Су́рнаўцы |
В. |
Су́рнаўку |
Т. |
Су́рнаўкай Су́рнаўкаю |
М. |
Су́рнаўцы |
суро́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
суро́ва |
суро́вей сураве́й |
найсураве́й найсуро́вей |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
суро́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
суро́васць |
Р. |
суро́васці |
Д. |
суро́васці |
В. |
суро́васць |
Т. |
суро́васцю |
М. |
суро́васці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суро́вець
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
суро́вею |
суро́веем |
2-я ас. |
суро́вееш |
суро́вееце |
3-я ас. |
суро́вее |
суро́веюць |
Прошлы час |
м. |
суро́веў |
суро́велі |
ж. |
суро́вела |
н. |
суро́вела |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
суро́веючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суро́вінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
суро́вінка |
Р. |
суро́вінкі |
Д. |
суро́вінцы |
В. |
суро́вінку |
Т. |
суро́вінкай суро́вінкаю |
М. |
суро́вінцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
суро́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
суро́вы |
суро́вая |
суро́вае |
суро́выя |
Р. |
суро́вага |
суро́вай суро́вае |
суро́вага |
суро́вых |
Д. |
суро́ваму |
суро́вай |
суро́ваму |
суро́вым |
В. |
суро́вы (неадуш.) суро́вага (адуш.) |
суро́вую |
суро́вае |
суро́выя (неадуш.) суро́вых (адуш.) |
Т. |
суро́вым |
суро́вай суро́ваю |
суро́вым |
суро́вымі |
М. |
суро́вым |
суро́вай |
суро́вым |
суро́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суро́дзіч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суро́дзіч |
суро́дзічы |
Р. |
суро́дзіча |
суро́дзічаў |
Д. |
суро́дзічу |
суро́дзічам |
В. |
суро́дзіча |
суро́дзічаў |
Т. |
суро́дзічам |
суро́дзічамі |
М. |
суро́дзічу |
суро́дзічах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.