Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раўнасі́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнасі́льны	раўнасі́льная	раўнасі́льнае	раўнасі́льныя
Р.	раўнасі́льнага	раўнасі́льнай раўнасі́льнае	раўнасі́льнага	раўнасі́льных
Д.	раўнасі́льнаму	раўнасі́льнай	раўнасі́льнаму	раўнасі́льным
В.	раўнасі́льны (неадуш.) раўнасі́льнага (адуш.)	раўнасі́льную	раўнасі́льнае	раўнасі́льныя (неадуш.) раўнасі́льных (адуш.)
Т.	раўнасі́льным	раўнасі́льнай раўнасі́льнаю	раўнасі́льным	раўнасі́льнымі
М.	раўнасі́льным	раўнасі́льнай	раўнасі́льным	раўнасі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнасло́йнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

раўнастро́фны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнастро́фны	раўнастро́фная	раўнастро́фнае	раўнастро́фныя
Р.	раўнастро́фнага	раўнастро́фнай раўнастро́фнае	раўнастро́фнага	раўнастро́фных
Д.	раўнастро́фнаму	раўнастро́фнай	раўнастро́фнаму	раўнастро́фным
В.	раўнастро́фны (неадуш.) раўнастро́фнага (адуш.)	раўнастро́фную	раўнастро́фнае	раўнастро́фныя (неадуш.) раўнастро́фных (адуш.)
Т.	раўнастро́фным	раўнастро́фнай раўнастро́фнаю	раўнастро́фным	раўнастро́фнымі
М.	раўнастро́фным	раўнастро́фнай	раўнастро́фным	раўнастро́фных

Крыніцы: piskunou2012.

раўната́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

раўнафо́кусны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнафо́кусны	раўнафо́кусная	раўнафо́куснае	раўнафо́кусныя
Р.	раўнафо́куснага	раўнафо́куснай раўнафо́куснае	раўнафо́куснага	раўнафо́кусных
Д.	раўнафо́куснаму	раўнафо́куснай	раўнафо́куснаму	раўнафо́кусным
В.	раўнафо́кусны (неадуш.) раўнафо́куснага (адуш.)	раўнафо́кусную	раўнафо́куснае	раўнафо́кусныя (неадуш.) раўнафо́кусных (адуш.)
Т.	раўнафо́кусным	раўнафо́куснай раўнафо́куснаю	раўнафо́кусным	раўнафо́куснымі
М.	раўнафо́кусным	раўнафо́куснай	раўнафо́кусным	раўнафо́кусных

Крыніцы: piskunou2012.

раўнаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

раўнацэ́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнацэ́нна	раўнацэ́нней	-

Крыніцы: piskunou2012.

раўнацэ́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнацэ́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнацэ́нны	раўнацэ́нная	раўнацэ́ннае	раўнацэ́нныя
Р.	раўнацэ́ннага	раўнацэ́ннай раўнацэ́ннае	раўнацэ́ннага	раўнацэ́нных
Д.	раўнацэ́ннаму	раўнацэ́ннай	раўнацэ́ннаму	раўнацэ́нным
В.	раўнацэ́нны (неадуш.) раўнацэ́ннага (адуш.)	раўнацэ́нную	раўнацэ́ннае	раўнацэ́нныя (неадуш.) раўнацэ́нных (адуш.)
Т.	раўнацэ́нным	раўнацэ́ннай раўнацэ́ннаю	раўнацэ́нным	раўнацэ́ннымі
М.	раўнацэ́нным	раўнацэ́ннай	раўнацэ́нным	раўнацэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўначле́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўначле́нны	раўначле́нная	раўначле́ннае	раўначле́нныя
Р.	раўначле́ннага	раўначле́ннай раўначле́ннае	раўначле́ннага	раўначле́нных
Д.	раўначле́ннаму	раўначле́ннай	раўначле́ннаму	раўначле́нным
В.	раўначле́нны (неадуш.) раўначле́ннага (адуш.)	раўначле́нную	раўначле́ннае	раўначле́нныя (неадуш.) раўначле́нных (адуш.)
Т.	раўначле́нным	раўначле́ннай раўначле́ннаю	раўначле́нным	раўначле́ннымі
М.	раўначле́нным	раўначле́ннай	раўначле́нным	раўначле́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum