раўнацэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнацэ́нны раўнацэ́нная раўнацэ́ннае раўнацэ́нныя
Р. раўнацэ́ннага раўнацэ́ннай
раўнацэ́ннае		 раўнацэ́ннага раўнацэ́нных
Д. раўнацэ́ннаму раўнацэ́ннай раўнацэ́ннаму раўнацэ́нным
В. раўнацэ́нны (неадуш.)
раўнацэ́ннага (адуш.)		 раўнацэ́нную раўнацэ́ннае раўнацэ́нныя (неадуш.)
раўнацэ́нных (адуш.)
Т. раўнацэ́нным раўнацэ́ннай
раўнацэ́ннаю		 раўнацэ́нным раўнацэ́ннымі
М. раўнацэ́нным раўнацэ́ннай раўнацэ́нным раўнацэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)