каве́нчанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
каве́нчанне |
Р. |
каве́нчання |
Д. |
каве́нчанню |
В. |
каве́нчанне |
Т. |
каве́нчаннем |
М. |
каве́нчанні |
Крыніцы:
piskunou2012.
каве́нчыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
каве́нчуся |
каве́нчымся |
2-я ас. |
каве́нчышся |
каве́нчыцеся |
3-я ас. |
каве́нчыцца |
каве́нчацца |
Прошлы час |
м. |
каве́нчыўся |
каве́нчыліся |
ж. |
каве́нчылася |
н. |
каве́нчылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
каве́нчыся |
каве́нчыцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
каве́нчачыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
каве́нчыць
‘мучыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
каве́нчу |
каве́нчым |
2-я ас. |
каве́нчыш |
каве́нчыце |
3-я ас. |
каве́нчыць |
каве́нчаць |
Прошлы час |
м. |
каве́нчыў |
каве́нчылі |
ж. |
каве́нчыла |
н. |
каве́нчыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
каве́нчы |
каве́нчыце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
каве́нчачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
каве́нька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
каве́нька |
каве́нькі |
Р. |
каве́нькі |
каве́нек |
Д. |
каве́ньцы |
каве́нькам |
В. |
каве́ньку |
каве́нькі |
Т. |
каве́нькай каве́нькаю |
каве́нькамі |
М. |
каве́ньцы |
каве́ньках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Каве́ржыцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Каве́ржыцы |
Р. |
Каве́ржыц Каве́ржыцаў |
Д. |
Каве́ржыцам |
В. |
Каве́ржыцы |
Т. |
Каве́ржыцамі |
М. |
Каве́ржыцах |
ка́верза
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ка́верза |
ка́верзы |
Р. |
ка́верзы |
ка́верз ка́верзаў |
Д. |
ка́верзе |
ка́верзам |
В. |
ка́верзу |
ка́верзы |
Т. |
ка́верзай ка́верзаю |
ка́верзамі |
М. |
ка́верзе |
ка́верзах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
каверзава́ць
‘даносіць, паклёпнічаць, намаўляць, нагаворваць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кавярзу́ю |
кавярзу́ем |
2-я ас. |
кавярзу́еш |
кавярзу́еце |
3-я ас. |
кавярзу́е |
кавярзу́юць |
Прошлы час |
м. |
каверзава́ў |
каверзава́лі |
ж. |
каверзава́ла |
н. |
каверзава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
кавярзу́й |
кавярзу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
кавярзу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ка́верзіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ка́верзіна |
Р. |
Ка́верзіна |
Д. |
Ка́верзіну |
В. |
Ка́верзіна |
Т. |
Ка́верзінам |
М. |
Ка́верзіне |