каве́нчыць

‘мучыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каве́нчу каве́нчым
2-я ас. каве́нчыш каве́нчыце
3-я ас. каве́нчыць каве́нчаць
Прошлы час
м. каве́нчыў каве́нчылі
ж. каве́нчыла
н. каве́нчыла
Загадны лад
2-я ас. каве́нчы каве́нчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каве́нчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)