Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

да́нтаўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	да́нтаўскі	да́нтаўская	да́нтаўскае	да́нтаўскія
Р.	да́нтаўскага	да́нтаўскай да́нтаўскае	да́нтаўскага	да́нтаўскіх
Д.	да́нтаўскаму	да́нтаўскай	да́нтаўскаму	да́нтаўскім
В.	да́нтаўскі (неадуш.) да́нтаўскага (адуш.)	да́нтаўскую	да́нтаўскае	да́нтаўскія (неадуш.) да́нтаўскіх (адуш.)
Т.	да́нтаўскім	да́нтаўскай да́нтаўскаю	да́нтаўскім	да́нтаўскімі
М.	да́нтаўскім	да́нтаўскай	да́нтаўскім	да́нтаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

дантафо́бія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

данты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

данты́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

данты́сцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	данты́сцкі	данты́сцкая	данты́сцкае	данты́сцкія
Р.	данты́сцкага	данты́сцкай данты́сцкае	данты́сцкага	данты́сцкіх
Д.	данты́сцкаму	данты́сцкай	данты́сцкаму	данты́сцкім
В.	данты́сцкі (неадуш.) данты́сцкага (адуш.)	данты́сцкую	данты́сцкае	данты́сцкія (неадуш.) данты́сцкіх (адуш.)
Т.	данты́сцкім	данты́сцкай данты́сцкаю	данты́сцкім	данты́сцкімі
М.	данты́сцкім	данты́сцкай	данты́сцкім	данты́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Да́нтэ

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

дантэ́саўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дантэ́саўскі	дантэ́саўская	дантэ́саўскае	дантэ́саўскія
Р.	дантэ́саўскага	дантэ́саўскай дантэ́саўскае	дантэ́саўскага	дантэ́саўскіх
Д.	дантэ́саўскаму	дантэ́саўскай	дантэ́саўскаму	дантэ́саўскім
В.	дантэ́саўскі (неадуш.) дантэ́саўскага (адуш.)	дантэ́саўскую	дантэ́саўскае	дантэ́саўскія (неадуш.) дантэ́саўскіх (адуш.)
Т.	дантэ́саўскім	дантэ́саўскай дантэ́саўскаю	дантэ́саўскім	дантэ́саўскімі
М.	дантэ́саўскім	дантэ́саўскай	дантэ́саўскім	дантэ́саўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Данцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Да́нцыг

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

да́нцыгскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	да́нцыгскі	да́нцыгская	да́нцыгскае	да́нцыгскія
Р.	да́нцыгскага	да́нцыгскай да́нцыгскае	да́нцыгскага	да́нцыгскіх
Д.	да́нцыгскаму	да́нцыгскай	да́нцыгскаму	да́нцыгскім
В.	да́нцыгскі (неадуш.) да́нцыгскага (адуш.)	да́нцыгскую	да́нцыгскае	да́нцыгскія (неадуш.) да́нцыгскіх (адуш.)
Т.	да́нцыгскім	да́нцыгскай да́нцыгскаю	да́нцыгскім	да́нцыгскімі
М.	да́нцыгскім	да́нцыгскай	да́нцыгскім	да́нцыгскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum