гувернё́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гувернё́рскі |
гувернё́рская |
гувернё́рскае |
гувернё́рскія |
Р. |
гувернё́рскага |
гувернё́рскай гувернё́рскае |
гувернё́рскага |
гувернё́рскіх |
Д. |
гувернё́рскаму |
гувернё́рскай |
гувернё́рскаму |
гувернё́рскім |
В. |
гувернё́рскі (неадуш.) гувернё́рскага (адуш.) |
гувернё́рскую |
гувернё́рскае |
гувернё́рскія (неадуш.) гувернё́рскіх (адуш.) |
Т. |
гувернё́рскім |
гувернё́рскай гувернё́рскаю |
гувернё́рскім |
гувернё́рскімі |
М. |
гувернё́рскім |
гувернё́рскай |
гувернё́рскім |
гувернё́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гу́галь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гу́галь |
Р. |
гу́галю |
Д. |
гу́галю |
В. |
гу́галь |
Т. |
гу́галем |
М. |
гу́галі |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
гуга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гуга́нне |
Р. |
гуга́ння |
Д. |
гуга́нню |
В. |
гуга́нне |
Т. |
гуга́ннем |
М. |
гуга́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гуга́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гуга́ю |
гуга́ем |
2-я ас. |
гуга́еш |
гуга́еце |
3-я ас. |
гуга́е |
гуга́юць |
Прошлы час |
м. |
гуга́ў |
гуга́лі |
ж. |
гуга́ла |
н. |
гуга́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гуга́й |
гуга́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гуга́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гу́гачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гу́гачка |
гу́гачкі |
Р. |
гу́гачкі |
гу́гачак |
Д. |
гу́гачцы |
гу́гачкам |
В. |
гу́гачку |
гу́гачкі |
Т. |
гу́гачкай гу́гачкаю |
гу́гачкамі |
М. |
гу́гачцы |
гу́гачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
гу́гель
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гу́гель |
гу́гелі |
Р. |
гу́геля |
гу́геляў |
Д. |
гу́гелю |
гу́гелям |
В. |
гу́гель |
гу́гелі |
Т. |
гу́гелем |
гу́гелямі |
М. |
гу́гелі |
гу́гелях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
гугено́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гугено́т |
гугено́ты |
Р. |
гугено́та |
гугено́таў |
Д. |
гугено́ту |
гугено́там |
В. |
гугено́та |
гугено́таў |
Т. |
гугено́там |
гугено́тамі |
М. |
гугено́це |
гугено́тах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гугено́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гугено́тка |
гугено́ткі |
Р. |
гугено́ткі |
гугено́так |
Д. |
гугено́тцы |
гугено́ткам |
В. |
гугено́тку |
гугено́так |
Т. |
гугено́ткай гугено́ткаю |
гугено́ткамі |
М. |
гугено́тцы |
гугено́тках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
гугено́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гугено́цкі |
гугено́цкая |
гугено́цкае |
гугено́цкія |
Р. |
гугено́цкага |
гугено́цкай гугено́цкае |
гугено́цкага |
гугено́цкіх |
Д. |
гугено́цкаму |
гугено́цкай |
гугено́цкаму |
гугено́цкім |
В. |
гугено́цкі (неадуш.) гугено́цкага (адуш.) |
гугено́цкую |
гугено́цкае |
гугено́цкія (неадуш.) гугено́цкіх (адуш.) |
Т. |
гугено́цкім |
гугено́цкай гугено́цкаю |
гугено́цкім |
гугено́цкімі |
М. |
гугено́цкім |
гугено́цкай |
гугено́цкім |
гугено́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.