кантрафа́кт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кантрафа́кт |
кантрафа́кты |
| Р. |
кантрафа́кту |
кантрафа́ктаў |
| Д. |
кантрафа́кту |
кантрафа́ктам |
| В. |
кантрафа́кт |
кантрафа́кты |
| Т. |
кантрафа́ктам |
кантрафа́ктамі |
| М. |
кантрафа́кце |
кантрафа́ктах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
кантрафа́ктны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кантрафа́ктны |
кантрафа́ктная |
кантрафа́ктнае |
кантрафа́ктныя |
| Р. |
кантрафа́ктнага |
кантрафа́ктнай
кантрафа́ктнае |
кантрафа́ктнага |
кантрафа́ктных |
| Д. |
кантрафа́ктнаму |
кантрафа́ктнай |
кантрафа́ктнаму |
кантрафа́ктным |
| В. |
кантрафа́ктны (неадуш.)
кантрафа́ктнага (адуш.) |
кантрафа́ктную |
кантрафа́ктнае |
кантрафа́ктныя (неадуш.)
кантрафа́ктных (адуш.) |
| Т. |
кантрафа́ктным |
кантрафа́ктнай
кантрафа́ктнаю |
кантрафа́ктным |
кантрафа́ктнымі |
| М. |
кантрафа́ктным |
кантрафа́ктнай |
кантрафа́ктным |
кантрафа́ктных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
кантрафа́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
кантрафа́кцыя |
| Р. |
кантрафа́кцыі |
| Д. |
кантрафа́кцыі |
| В. |
кантрафа́кцыю |
| Т. |
кантрафа́кцыяй
кантрафа́кцыяю |
| М. |
кантрафа́кцыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кантрафо́рс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кантрафо́рс |
кантрафо́рсы |
| Р. |
кантрафо́рса |
кантрафо́рсаў |
| Д. |
кантрафо́рсу |
кантрафо́рсам |
| В. |
кантрафо́рс |
кантрафо́рсы |
| Т. |
кантрафо́рсам |
кантрафо́рсамі |
| М. |
кантрафо́рсе |
кантрафо́рсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
кантрацэпты́вы
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
кантрацэпты́вы |
| Р. |
кантрацэпты́ваў |
| Д. |
кантрацэпты́вам |
| В. |
кантрацэпты́вы |
| Т. |
кантрацэпты́вамі |
| М. |
кантрацэпты́вах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsblm1996.
кантрацэпты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кантрацэпты́ў |
кантрацэпты́вы |
| Р. |
кантрацэпты́ва |
кантрацэпты́ваў |
| Д. |
кантрацэпты́ву |
кантрацэпты́вам |
| В. |
кантрацэпты́ў |
кантрацэпты́вы |
| Т. |
кантрацэпты́вам |
кантрацэпты́вамі |
| М. |
кантрацэпты́ве |
кантрацэпты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
кантрацэпты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
кантрацэпты́ўнасць |
| Р. |
кантрацэпты́ўнасці |
| Д. |
кантрацэпты́ўнасці |
| В. |
кантрацэпты́ўнасць |
| Т. |
кантрацэпты́ўнасцю |
| М. |
кантрацэпты́ўнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
кантрацэпты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кантрацэпты́ўны |
кантрацэпты́ўная |
кантрацэпты́ўнае |
кантрацэпты́ўныя |
| Р. |
кантрацэпты́ўнага |
кантрацэпты́ўнай
кантрацэпты́ўнае |
кантрацэпты́ўнага |
кантрацэпты́ўных |
| Д. |
кантрацэпты́ўнаму |
кантрацэпты́ўнай |
кантрацэпты́ўнаму |
кантрацэпты́ўным |
| В. |
кантрацэпты́ўны (неадуш.)
кантрацэпты́ўнага (адуш.) |
кантрацэпты́ўную |
кантрацэпты́ўнае |
кантрацэпты́ўныя (неадуш.)
кантрацэпты́ўных (адуш.) |
| Т. |
кантрацэпты́ўным |
кантрацэпты́ўнай
кантрацэпты́ўнаю |
кантрацэпты́ўным |
кантрацэпты́ўнымі |
| М. |
кантрацэпты́ўным |
кантрацэпты́ўнай |
кантрацэпты́ўным |
кантрацэпты́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.