буртавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
буртавы́ |
буртава́я |
буртаво́е |
буртавы́я |
Р. |
буртаво́га |
буртаво́й буртаво́е |
буртаво́га |
буртавы́х |
Д. |
буртаво́му |
буртаво́й |
буртаво́му |
буртавы́м |
В. |
буртавы́ (неадуш.) буртаво́га (адуш.) |
буртаву́ю |
буртаво́е |
буртавы́я (неадуш.) буртавы́х (адуш.) |
Т. |
буртавы́м |
буртаво́й буртаво́ю |
буртавы́м |
буртавы́мі |
М. |
буртавы́м |
буртаво́й |
буртавы́м |
буртавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
буртаўкла́дчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буртаўкла́дчык |
буртаўкла́дчыкі |
Р. |
буртаўкла́дчыка |
буртаўкла́дчыкаў |
Д. |
буртаўкла́дчыку |
буртаўкла́дчыкам |
В. |
буртаўкла́дчык |
буртаўкла́дчыкі |
Т. |
буртаўкла́дчыкам |
буртаўкла́дчыкамі |
М. |
буртаўкла́дчыку |
буртаўкла́дчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
буртаўкрыва́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буртаўкрыва́льнік |
буртаўкрыва́льнікі |
Р. |
буртаўкрыва́льніка |
буртаўкрыва́льнікаў |
Д. |
буртаўкрыва́льніку |
буртаўкрыва́льнікам |
В. |
буртаўкрыва́льнік |
буртаўкрыва́льнікі |
Т. |
буртаўкрыва́льнікам |
буртаўкрыва́льнікамі |
М. |
буртаўкрыва́льніку |
буртаўкрыва́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
буртаўшчы́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буртаўшчы́к |
буртаўшчыкі́ |
Р. |
буртаўшчыка́ |
буртаўшчыко́ў |
Д. |
буртаўшчыку́ |
буртаўшчыка́м |
В. |
буртаўшчыка́ |
буртаўшчыко́ў |
Т. |
буртаўшчыко́м |
буртаўшчыка́мі |
М. |
буртаўшчыку́ |
буртаўшчыка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
бу́ртнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бу́ртнік |
бу́ртнікі |
Р. |
бу́ртніка |
бу́ртнікаў |
Д. |
бу́ртніку |
бу́ртнікам |
В. |
бу́ртніка |
бу́ртнікаў |
Т. |
бу́ртнікам |
бу́ртнікамі |
М. |
бу́ртніку |
бу́ртніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
бурто́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
бурто́ўка |
Р. |
бурто́ўкі |
Д. |
бурто́ўцы |
В. |
бурто́ўку |
Т. |
бурто́ўкай бурто́ўкаю |
М. |
бурто́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
буруздзі́ць
‘вярзці лухту, парушаць парадак, каламуціць (што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бурузджу́ |
буруздзі́м |
2-я ас. |
буруздзі́ш |
буруздзіце́ |
3-я ас. |
буруздзі́ць |
буруздзя́ць |
Прошлы час |
м. |
буруздзі́ў |
буруздзі́лі |
ж. |
буруздзі́ла |
н. |
буруздзі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
буруздзі́ |
буруздзі́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
буруздзячы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
буру́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буру́н |
буруны́ |
Р. |
буруна́ |
буруно́ў |
Д. |
буруну́ |
буруна́м |
В. |
буру́н |
буруны́ |
Т. |
буруно́м |
буруна́мі |
М. |
буруне́ |
буруна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Буру́ндзі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
Н. |
Буру́ндзі |
Р. |
Буру́ндзі |
Д. |
Буру́ндзі |
В. |
Буру́ндзі |
Т. |
Буру́ндзі |
М. |
Буру́ндзі |