Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а г е ё ж з і л о р у ы э ю я ’

б в г д е ё ж з і й к л м н р с т ў ф х ц ч ш э я

буўды́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	буўды́рнік	буўды́рнікі
Р.	буўды́рніка	буўды́рнікаў
Д.	буўды́рніку	буўды́рнікам
В.	буўды́рніка	буўды́рнікаў
Т.	буўды́рнікам	буўды́рнікамі
М.	буўды́рніку	буўды́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

буўды́рыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	буўды́ру	буўды́рым
2-я ас.	буўды́рыш	буўды́рыце
3-я ас.	буўды́рыць	буўды́раць
Прошлы час
м.	буўды́рыў	буўды́рылі
ж.	буўды́рыла
н.	буўды́рыла
Загадны лад
2-я ас.	буўды́р	буўды́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	буўды́рачы

Крыніцы: piskunou2012.