Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гу́х

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ханне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́ханне
Р. гу́хання
Д. гу́ханню
В. гу́ханне
Т. гу́ханнем
М. гу́ханні

Крыніцы: piskunou2012.

гу́хаць

‘ствараць моцныя гукі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гу́хаю гу́хаем
2-я ас. гу́хаеш гу́хаеце
3-я ас. гу́хае гу́хаюць
Прошлы час
м. гу́хаў гу́халі
ж. гу́хала
н. гу́хала
Загадны лад
2-я ас. гу́хай гу́хайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гу́хаючы

Крыніцы: piskunou2012.

гу́хканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́хканне
Р. гу́хкання
Д. гу́хканню
В. гу́хканне
Т. гу́хканнем
М. гу́хканні

Крыніцы: piskunou2012.

гу́хкаць

‘ствараць моцныя гукі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гу́хкаю гу́хкаем
2-я ас. гу́хкаеш гу́хкаеце
3-я ас. гу́хкае гу́хкаюць
Прошлы час
м. гу́хкаў гу́хкалі
ж. гу́хкала
н. гу́хкала
Загадны лад
2-я ас. гу́хкай гу́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гу́хкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

гу́хнуць

‘аднакратны дзеяслоў да гухкаць і гукаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гу́хну гу́хнем
2-я ас. гу́хнеш гу́хнеце
3-я ас. гу́хне гу́хнуць
Прошлы час
м. гу́хнуў гу́хнулі
ж. гу́хнула
н. гу́хнула
Загадны лад
2-я ас. гу́хні гу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час гу́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Гуці́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуці́шкі
Р. Гуці́шак
Гуці́шкаў
Д. Гуці́шкам
В. Гуці́шкі
Т. Гуці́шкамі
М. Гуці́шках

Гуці́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гуці́шча
Р. Гуці́шча
Д. Гуці́шчу
В. Гуці́шча
Т. Гуці́шчам
М. Гуці́шчы

Гуцкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гуцкі́
Р. Гуцко́ў
Д. Гуцка́м
В. Гуцкі́
Т. Гуцка́мі
М. Гуцка́х

гуцу́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуцу́л гуцу́лы
Р. гуцу́ла гуцу́лаў
Д. гуцу́лу гуцу́лам
В. гуцу́ла гуцу́лаў
Т. гуцу́лам гуцу́ламі
М. гуцу́ле гуцу́лах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.