Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-
абвгджзклмнпрстфхцчшя-

гу́тніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́тніцкі гу́тніцкая гу́тніцкае гу́тніцкія
Р. гу́тніцкага гу́тніцкай
гу́тніцкае		 гу́тніцкага гу́тніцкіх
Д. гу́тніцкаму гу́тніцкай гу́тніцкаму гу́тніцкім
В. гу́тніцкі
гу́тніцкага		 гу́тніцкую гу́тніцкае гу́тніцкія
гу́тніцкіх
Т. гу́тніцкім гу́тніцкай
гу́тніцкаю		 гу́тніцкім гу́тніцкімі
М. гу́тніцкім гу́тніцкай гу́тніцкім гу́тніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

гу́тніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́тніцтва
Р. гу́тніцтва
Д. гу́тніцтву
В. гу́тніцтва
Т. гу́тніцтвам
М. гу́тніцтве

Крыніцы: piskunou2012.

гутну́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гутну́ся гутнё́мся
2-я ас. гутне́шся гутняце́ся
3-я ас. гутне́цца гутну́цца
Прошлы час
м. гутну́ўся гутну́ліся
ж. гутну́лася
н. гутну́лася
Загадны лад
2-я ас. гутні́ся гутні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час гутну́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

гутну́ць

‘аднакратны дзеяслоў да гутаць - гушкаць, калыхаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гутну́ гутнё́м
2-я ас. гутне́ш гутняце́
3-я ас. гутне́ гутну́ць
Прошлы час
м. гутну́ў гутну́лі
ж. гутну́ла
н. гутну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час гутну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

гу́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́тны гу́тная гу́тнае гу́тныя
Р. гу́тнага гу́тнай
гу́тнае		 гу́тнага гу́тных
Д. гу́тнаму гу́тнай гу́тнаму гу́тным
В. гу́тны (неадуш.)
гу́тнага (адуш.)		 гу́тную гу́тнае гу́тныя (неадуш.)
гу́тных (адуш.)
Т. гу́тным гу́тнай
гу́тнаю		 гу́тным гу́тнымі
М. гу́тным гу́тнай гу́тным гу́тных

Крыніцы: piskunou2012.

гутня́нка

‘жан. да гутняк - рабочы, які працуе на гуце’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гутня́нка гутня́нкі
Р. гутня́нкі гутня́нак
Д. гутня́нцы гутня́нкам
В. гутня́нку гутня́нак
Т. гутня́нкай
гутня́нкаю		 гутня́нкамі
М. гутня́нцы гутня́нках

Крыніцы: piskunou2012.

гутня́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гутня́цкі гутня́цкая гутня́цкае гутня́цкія
Р. гутня́цкага гутня́цкай
гутня́цкае		 гутня́цкага гутня́цкіх
Д. гутня́цкаму гутня́цкай гутня́цкаму гутня́цкім
В. гутня́цкі (неадуш.)
гутня́цкага (адуш.)		 гутня́цкую гутня́цкае гутня́цкія (неадуш.)
гутня́цкіх (адуш.)
Т. гутня́цкім гутня́цкай
гутня́цкаю		 гутня́цкім гутня́цкімі
М. гутня́цкім гутня́цкай гутня́цкім гутня́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Гутэнберг

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гутэнберг
Р. Гутэнберга
Д. Гутэнбергу
В. Гутэнберга
Т. Гутэнбергам
М. Гутэнбергу

гутэнбе́ргаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гутэнбе́ргаўскі гутэнбе́ргаўская гутэнбе́ргаўскае гутэнбе́ргаўскія
Р. гутэнбе́ргаўскага гутэнбе́ргаўскай
гутэнбе́ргаўскае		 гутэнбе́ргаўскага гутэнбе́ргаўскіх
Д. гутэнбе́ргаўскаму гутэнбе́ргаўскай гутэнбе́ргаўскаму гутэнбе́ргаўскім
В. гутэнбе́ргаўскі (неадуш.)
гутэнбе́ргаўскага (адуш.)		 гутэнбе́ргаўскую гутэнбе́ргаўскае гутэнбе́ргаўскія (неадуш.)
гутэнбе́ргаўскіх (адуш.)
Т. гутэнбе́ргаўскім гутэнбе́ргаўскай
гутэнбе́ргаўскаю		 гутэнбе́ргаўскім гутэнбе́ргаўскімі
М. гутэнбе́ргаўскім гутэнбе́ргаўскай гутэнбе́ргаўскім гутэнбе́ргаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

гу́фа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гу́фа
Р. гу́фы
Д. гу́фе
В. гу́фу
Т. гу́фай
гу́фаю
М. гу́фе

Крыніцы: piskunou2012.