Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раўнасі́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнасі́льна	раўнасі́льней	-

раўнасі́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

раўнасі́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнасі́льны	раўнасі́льная	раўнасі́льнае	раўнасі́льныя
Р.	раўнасі́льнага	раўнасі́льнай раўнасі́льнае	раўнасі́льнага	раўнасі́льных
Д.	раўнасі́льнаму	раўнасі́льнай	раўнасі́льнаму	раўнасі́льным
В.	раўнасі́льны (неадуш.) раўнасі́льнага (адуш.)	раўнасі́льную	раўнасі́льнае	раўнасі́льныя (неадуш.) раўнасі́льных (адуш.)
Т.	раўнасі́льным	раўнасі́льнай раўнасі́льнаю	раўнасі́льным	раўнасі́льнымі
М.	раўнасі́льным	раўнасі́льнай	раўнасі́льным	раўнасі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнасло́йнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

раўнастро́фны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнастро́фны	раўнастро́фная	раўнастро́фнае	раўнастро́фныя
Р.	раўнастро́фнага	раўнастро́фнай раўнастро́фнае	раўнастро́фнага	раўнастро́фных
Д.	раўнастро́фнаму	раўнастро́фнай	раўнастро́фнаму	раўнастро́фным
В.	раўнастро́фны (неадуш.) раўнастро́фнага (адуш.)	раўнастро́фную	раўнастро́фнае	раўнастро́фныя (неадуш.) раўнастро́фных (адуш.)
Т.	раўнастро́фным	раўнастро́фнай раўнастро́фнаю	раўнастро́фным	раўнастро́фнымі
М.	раўнастро́фным	раўнастро́фнай	раўнастро́фным	раўнастро́фных

Крыніцы: piskunou2012.

раўната́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

раўнафо́кусны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнафо́кусны	раўнафо́кусная	раўнафо́куснае	раўнафо́кусныя
Р.	раўнафо́куснага	раўнафо́куснай раўнафо́куснае	раўнафо́куснага	раўнафо́кусных
Д.	раўнафо́куснаму	раўнафо́куснай	раўнафо́куснаму	раўнафо́кусным
В.	раўнафо́кусны (неадуш.) раўнафо́куснага (адуш.)	раўнафо́кусную	раўнафо́куснае	раўнафо́кусныя (неадуш.) раўнафо́кусных (адуш.)
Т.	раўнафо́кусным	раўнафо́куснай раўнафо́куснаю	раўнафо́кусным	раўнафо́куснымі
М.	раўнафо́кусным	раўнафо́куснай	раўнафо́кусным	раўнафо́кусных

Крыніцы: piskunou2012.

раўнаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

раўнацэ́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнацэ́нна	раўнацэ́нней	-

Крыніцы: piskunou2012.

раўнацэ́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum