Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

ука́паць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ука́паю ука́паем
2-я ас. ука́паеш ука́паеце
3-я ас. ука́пае ука́паюць
Прошлы час
м. ука́паў ука́палі
ж. ука́пала
н. ука́пала
Загадны лад
2-я ас. ука́пай ука́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час ука́паўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

укапа́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укапа́ю укапа́ем
2-я ас. укапа́еш укапа́еце
3-я ас. укапа́е укапа́юць
Прошлы час
м. укапа́ў укапа́лі
ж. укапа́ла
н. укапа́ла
Загадны лад
2-я ас. укапа́й укапа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час укапа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ука́пванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ука́пванне
Р. ука́пвання
Д. ука́пванню
В. ука́пванне
Т. ука́пваннем
М. ука́пванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ука́пвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ука́пваюся ука́пваемся
2-я ас. ука́пваешся ука́пваецеся
3-я ас. ука́пваецца ука́пваюцца
Прошлы час
м. ука́пваўся ука́пваліся
ж. ука́пвалася
н. ука́пвалася
Загадны лад
2-я ас. ука́пвайся ука́пвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ука́пваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

ука́пваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ука́пваю ука́пваем
2-я ас. ука́пваеш ука́пваеце
3-я ас. ука́пвае ука́пваюць
Прошлы час
м. ука́пваў ука́пвалі
ж. ука́пвала
н. ука́пвала
Загадны лад
2-я ас. ука́пвай ука́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ука́пваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

укара́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укара́ўлю укара́вім
2-я ас. укара́віш укара́віце
3-я ас. укара́віць укара́вяць
Прошлы час
м. укара́віў укара́вілі
ж. укара́віла
н. укара́віла
Загадны лад
2-я ас. укара́ў укара́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час укара́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. укаранава́нне укаранава́нні
Р. укаранава́ння укаранава́нняў
Д. укаранава́нню укаранава́нням
В. укаранава́нне укаранава́нні
Т. укаранава́ннем укаранава́ннямі
М. укаранава́нні укаранава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаранава́ны укаранава́ная укаранава́нае укаранава́ныя
Р. укаранава́нага укаранава́най
укаранава́нае
укаранава́нага укаранава́ных
Д. укаранава́наму укаранава́най укаранава́наму укаранава́ным
В. укаранава́ны (неадуш.)
укаранава́нага (адуш.)
укаранава́ную укаранава́нае укаранава́ныя (неадуш.)
укаранава́ных (адуш.)
Т. укаранава́ным укаранава́най
укаранава́наю
укаранава́ным укаранава́нымі
М. укаранава́ным укаранава́най укаранава́ным укаранава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаранава́ны укаранава́ная укаранава́нае укаранава́ныя
Р. укаранава́нага укаранава́най
укаранава́нае
укаранава́нага укаранава́ных
Д. укаранава́наму укаранава́най укаранава́наму укаранава́ным
В. укаранава́ны (неадуш.)
укаранава́нага (адуш.)
укаранава́ную укаранава́нае укаранава́ныя (неадуш.)
укаранава́ных (адуш.)
Т. укаранава́ным укаранава́най
укаранава́наю
укаранава́ным укаранава́нымі
М. укаранава́ным укаранава́най укаранава́ным укаранава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ць

‘увянчаць каго-небудзь каронай’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укарану́ю укарану́ем
2-я ас. укарану́еш укарану́еце
3-я ас. укарану́е укарану́юць
Прошлы час
м. укаранава́ў укаранава́лі
ж. укаранава́ла
н. укаранава́ла
Загадны лад
2-я ас. укарану́й укарану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час укаранава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.