укаранава́ць

‘увянчаць каго-небудзь каронай’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укарану́ю укарану́ем
2-я ас. укарану́еш укарану́еце
3-я ас. укарану́е укарану́юць
Прошлы час
м. укаранава́ў укаранава́лі
ж. укаранава́ла
н. укаранава́ла
Загадны лад
2-я ас. укарану́й укарану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час укаранава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)