ука́паць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ука́паю |
ука́паем |
2-я ас. |
ука́паеш |
ука́паеце |
3-я ас. |
ука́пае |
ука́паюць |
Прошлы час |
м. |
ука́паў |
ука́палі |
ж. |
ука́пала |
н. |
ука́пала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ука́пай |
ука́пайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ука́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
укапа́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укапа́ю |
укапа́ем |
2-я ас. |
укапа́еш |
укапа́еце |
3-я ас. |
укапа́е |
укапа́юць |
Прошлы час |
м. |
укапа́ў |
укапа́лі |
ж. |
укапа́ла |
н. |
укапа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укапа́й |
укапа́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укапа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ука́пванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ука́пванне |
Р. |
ука́пвання |
Д. |
ука́пванню |
В. |
ука́пванне |
Т. |
ука́пваннем |
М. |
ука́пванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
ука́пвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ука́пваюся |
ука́пваемся |
2-я ас. |
ука́пваешся |
ука́пваецеся |
3-я ас. |
ука́пваецца |
ука́пваюцца |
Прошлы час |
м. |
ука́пваўся |
ука́пваліся |
ж. |
ука́пвалася |
н. |
ука́пвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ука́пвайся |
ука́пвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ука́пваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
ука́пваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ука́пваю |
ука́пваем |
2-я ас. |
ука́пваеш |
ука́пваеце |
3-я ас. |
ука́пвае |
ука́пваюць |
Прошлы час |
м. |
ука́пваў |
ука́пвалі |
ж. |
ука́пвала |
н. |
ука́пвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ука́пвай |
ука́пвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ука́пваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
укара́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укара́ўлю |
укара́вім |
2-я ас. |
укара́віш |
укара́віце |
3-я ас. |
укара́віць |
укара́вяць |
Прошлы час |
м. |
укара́віў |
укара́вілі |
ж. |
укара́віла |
н. |
укара́віла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укара́ў |
укара́ўце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укара́віўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
укаранава́нне |
укаранава́нні |
Р. |
укаранава́ння |
укаранава́нняў |
Д. |
укаранава́нню |
укаранава́нням |
В. |
укаранава́нне |
укаранава́нні |
Т. |
укаранава́ннем |
укаранава́ннямі |
М. |
укаранава́нні |
укаранава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
укаранава́ны |
укаранава́ная |
укаранава́нае |
укаранава́ныя |
Р. |
укаранава́нага |
укаранава́най укаранава́нае |
укаранава́нага |
укаранава́ных |
Д. |
укаранава́наму |
укаранава́най |
укаранава́наму |
укаранава́ным |
В. |
укаранава́ны (неадуш.) укаранава́нага (адуш.) |
укаранава́ную |
укаранава́нае |
укаранава́ныя (неадуш.) укаранава́ных (адуш.) |
Т. |
укаранава́ным |
укаранава́най укаранава́наю |
укаранава́ным |
укаранава́нымі |
М. |
укаранава́ным |
укаранава́най |
укаранава́ным |
укаранава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́ць
‘увянчаць каго-небудзь каронай’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укарану́ю |
укарану́ем |
2-я ас. |
укарану́еш |
укарану́еце |
3-я ас. |
укарану́е |
укарану́юць |
Прошлы час |
м. |
укаранава́ў |
укаранава́лі |
ж. |
укаранава́ла |
н. |
укаранава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укарану́й |
укарану́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укаранава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.