Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

Карава́йніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Карава́йніца
Р. Карава́йніцы
Д. Карава́йніцы
В. Карава́йніцу
Т. Карава́йніцай
Карава́йніцаю
М. Карава́йніцы

карава́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карава́йны карава́йная карава́йнае карава́йныя
Р. карава́йнага карава́йнай
карава́йнае		 карава́йнага карава́йных
Д. карава́йнаму карава́йнай карава́йнаму карава́йным
В. карава́йны (неадуш.)
карава́йнага (адуш.)		 карава́йную карава́йнае карава́йныя (неадуш.)
карава́йных (адуш.)
Т. карава́йным карава́йнай
карава́йнаю		 карава́йным карава́йнымі
М. карава́йным карава́йнай карава́йным карава́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карава́йчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карава́йчык карава́йчыкі
Р. карава́йчыка карава́йчыкаў
Д. карава́йчыку карава́йчыкам
В. карава́йчык карава́йчыкі
Т. карава́йчыкам карава́йчыкамі
М. карава́йчыку карава́йчыках

Крыніцы: piskunou2012.

карава́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карава́н карава́ны
Р. карава́на карава́наў
Д. карава́ну карава́нам
В. карава́н карава́ны
Т. карава́нам карава́намі
М. карава́не карава́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карава́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карава́нны карава́нная карава́ннае карава́нныя
Р. карава́ннага карава́ннай
карава́ннае		 карава́ннага карава́нных
Д. карава́ннаму карава́ннай карава́ннаму карава́нным
В. карава́нны (неадуш.)
карава́ннага (адуш.)		 карава́нную карава́ннае карава́нныя (неадуш.)
карава́нных (адуш.)
Т. карава́нным карава́ннай
карава́ннаю		 карава́нным карава́ннымі
М. карава́нным карава́ннай карава́нным карава́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

карава́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карава́ншчык карава́ншчыкі
Р. карава́ншчыка карава́ншчыкаў
Д. карава́ншчыку карава́ншчыкам
В. карава́ншчыка карава́ншчыкаў
Т. карава́ншчыкам карава́ншчыкамі
М. карава́ншчыку карава́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

карава́н-сара́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карава́н-сара́й карава́н-сара́і
Р. карава́н-сара́я карава́н-сара́яў
Д. карава́н-сара́ю карава́н-сара́ям
В. карава́н-сара́й карава́н-сара́і
Т. карава́н-сара́ем карава́н-сара́ямі
М. карава́н-сара́і карава́н-сара́ях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

кара́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. кара́васць
Р. кара́васці
Д. кара́васці
В. кара́васць
Т. кара́васцю
М. кара́васці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

карава́ціцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карава́ціцкі карава́ціцкая карава́ціцкае карава́ціцкія
Р. карава́ціцкага карава́ціцкай
карава́ціцкае		 карава́ціцкага карава́ціцкіх
Д. карава́ціцкаму карава́ціцкай карава́ціцкаму карава́ціцкім
В. карава́ціцкі (неадуш.)
карава́ціцкага (адуш.)		 карава́ціцкую карава́ціцкае карава́ціцкія (неадуш.)
карава́ціцкіх (адуш.)
Т. карава́ціцкім карава́ціцкай
карава́ціцкаю		 карава́ціцкім карава́ціцкімі
М. карава́ціцкім карава́ціцкай карава́ціцкім карава́ціцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Карава́цічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Карава́цічы
Р. Карава́ціч
Карава́цічаў
Д. Карава́цічам
В. Карава́цічы
Т. Карава́цічамі
М. Карава́цічах