Карава́йніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Карава́йніца
Р. Карава́йніцы
Д. Карава́йніцы
В. Карава́йніцу
Т. Карава́йніцай
Карава́йніцаю
М. Карава́йніцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)