канані́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
канані́чна | - | - |
Крыніцы:
канані́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
канані́чна | - | - |
Крыніцы:
канані́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
канані́чнасць | |
канані́чнасці | |
канані́чнасці | |
канані́чнасць | |
канані́чнасцю | |
канані́чнасці |
Крыніцы:
канані́чны
прыметнік, адносны
канані́чны | канані́чная | канані́чнае | канані́чныя | |
канані́чнага | канані́чнай канані́чнае |
канані́чнага | канані́чных | |
канані́чнаму | канані́чнай | канані́чнаму | канані́чным | |
канані́чны ( канані́чнага ( |
канані́чную | канані́чнае | канані́чныя ( канані́чных ( |
|
канані́чным | канані́чнай канані́чнаю |
канані́чным | канані́чнымі | |
канані́чным | канані́чнай | канані́чным | канані́чных |
Крыніцы:
кана́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
кана́нне | |
кана́ння | |
кана́нню | |
кана́нне | |
кана́ннем | |
кана́нні |
Крыніцы:
кана́па
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
кана́па | кана́пы | |
кана́пы | кана́п | |
кана́пе | кана́пам | |
кана́пу | кана́пы | |
кана́пай кана́паю |
кана́памі | |
кана́пе | кана́пах |
Крыніцы:
кана́павы
прыметнік, адносны
кана́павы | кана́павая | кана́павае | кана́павыя | |
кана́павага | кана́павай кана́павае |
кана́павага | кана́павых | |
кана́паваму | кана́павай | кана́паваму | кана́павым | |
кана́павы ( кана́павага ( |
кана́павую | кана́павае | кана́павыя ( кана́павых ( |
|
кана́павым | кана́павай кана́паваю |
кана́павым | кана́павымі | |
кана́павым | кана́павай | кана́павым | кана́павых |
Крыніцы:
канапа́с
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
канапа́с | канапа́сы | |
канапа́са | канапа́саў | |
канапа́су | канапа́сам | |
канапа́са | канапа́саў | |
канапа́сам | канапа́самі | |
канапа́се | канапа́сах |
Крыніцы:
канапа́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
канапа́тка | канапа́ткі | |
канапа́ткі | канапа́так | |
канапа́тцы | канапа́ткам | |
канапа́тку | канапа́ткі | |
канапа́ткай канапа́ткаю |
канапа́ткамі | |
канапа́тцы | канапа́тках |
Крыніцы:
канапа́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
канапа́тчык | канапа́тчыкі | |
канапа́тчыка | канапа́тчыкаў | |
канапа́тчыку | канапа́тчыкам | |
канапа́тчыка | канапа́тчыкаў | |
канапа́тчыкам | канапа́тчыкамі | |
канапа́тчыку | канапа́тчыках |
Крыніцы:
канапа́тчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
канапа́тчыца | канапа́тчыцы | |
канапа́тчыцы | канапа́тчыц | |
канапа́тчыцы | канапа́тчыцам | |
канапа́тчыцу | канапа́тчыц | |
канапа́тчыцай канапа́тчыцаю |
канапа́тчыцамі | |
канапа́тчыцы | канапа́тчыцах |
Крыніцы: