Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

канані́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
канані́чна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

канані́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. канані́чнасць
Р. канані́чнасці
Д. канані́чнасці
В. канані́чнасць
Т. канані́чнасцю
М. канані́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канані́чны канані́чная канані́чнае канані́чныя
Р. канані́чнага канані́чнай
канані́чнае
канані́чнага канані́чных
Д. канані́чнаму канані́чнай канані́чнаму канані́чным
В. канані́чны (неадуш.)
канані́чнага (адуш.)
канані́чную канані́чнае канані́чныя (неадуш.)
канані́чных (адуш.)
Т. канані́чным канані́чнай
канані́чнаю
канані́чным канані́чнымі
М. канані́чным канані́чнай канані́чным канані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кана́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кана́нне
Р. кана́ння
Д. кана́нню
В. кана́нне
Т. кана́ннем
М. кана́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кана́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кана́па кана́пы
Р. кана́пы кана́п
Д. кана́пе кана́пам
В. кана́пу кана́пы
Т. кана́пай
кана́паю
кана́памі
М. кана́пе кана́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кана́павы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кана́павы кана́павая кана́павае кана́павыя
Р. кана́павага кана́павай
кана́павае
кана́павага кана́павых
Д. кана́паваму кана́павай кана́паваму кана́павым
В. кана́павы (неадуш.)
кана́павага (адуш.)
кана́павую кана́павае кана́павыя (неадуш.)
кана́павых (адуш.)
Т. кана́павым кана́павай
кана́паваю
кана́павым кана́павымі
М. кана́павым кана́павай кана́павым кана́павых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

канапа́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канапа́с канапа́сы
Р. канапа́са канапа́саў
Д. канапа́су канапа́сам
В. канапа́са канапа́саў
Т. канапа́сам канапа́самі
М. канапа́се канапа́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канапа́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канапа́тка канапа́ткі
Р. канапа́ткі канапа́так
Д. канапа́тцы канапа́ткам
В. канапа́тку канапа́ткі
Т. канапа́ткай
канапа́ткаю
канапа́ткамі
М. канапа́тцы канапа́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

канапа́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канапа́тчык канапа́тчыкі
Р. канапа́тчыка канапа́тчыкаў
Д. канапа́тчыку канапа́тчыкам
В. канапа́тчыка канапа́тчыкаў
Т. канапа́тчыкам канапа́тчыкамі
М. канапа́тчыку канапа́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

канапа́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канапа́тчыца канапа́тчыцы
Р. канапа́тчыцы канапа́тчыц
Д. канапа́тчыцы канапа́тчыцам
В. канапа́тчыцу канапа́тчыц
Т. канапа́тчыцай
канапа́тчыцаю
канапа́тчыцамі
М. канапа́тчыцы канапа́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.