Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дэкампазё́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэкампазё́р	дэкампазё́ры
Р.	дэкампазё́ра	дэкампазё́раў
Д.	дэкампазё́ру	дэкампазё́рам
В.	дэкампазё́р	дэкампазё́ры
Т.	дэкампазё́рам	дэкампазё́рамі
М.	дэкампазё́ры	дэкампазё́рах

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампазіцыйны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампазіцыйны	дэкампазіцыйная	дэкампазіцыйнае	дэкампазіцыйныя
Р.	дэкампазіцыйнага	дэкампазіцыйнай дэкампазіцыйнае	дэкампазіцыйнага	дэкампазіцыйных
Д.	дэкампазіцыйнаму	дэкампазіцыйнай	дэкампазіцыйнаму	дэкампазіцыйным
В.	дэкампазіцыйны дэкампазіцыйнага	дэкампазіцыйную	дэкампазіцыйнае	дэкампазіцыйныя
Т.	дэкампазіцыйным	дэкампазіцыйнай дэкампазіцыйнаю	дэкампазіцыйным	дэкампазіцыйнымі
М.	дэкампазіцыйным	дэкампазіцыйнай	дэкампазіцыйным	дэкампазіцыйных

дэкампазі́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	дэкампазі́цыя
Р.	дэкампазі́цыі
Д.	дэкампазі́цыі
В.	дэкампазі́цыю
Т.	дэкампазі́цыяй дэкампазі́цыяю
М.	дэкампазі́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампенсава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампенсава́ны	дэкампенсава́ная	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя
Р.	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́най дэкампенсава́нае	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́ных
Д.	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́най	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́ным
В.	дэкампенсава́ны (неадуш.) дэкампенсава́нага (адуш.)	дэкампенсава́ную	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя (неадуш.) дэкампенсава́ных (адуш.)
Т.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най дэкампенсава́наю	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́нымі
М.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампенсава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампенсава́ны	дэкампенсава́ная	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя
Р.	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́най дэкампенсава́нае	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́ных
Д.	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́най	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́ным
В.	дэкампенсава́ны (неадуш.) дэкампенсава́нага (адуш.)	дэкампенсава́ную	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя (неадуш.) дэкампенсава́ных (адуш.)
Т.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най дэкампенсава́наю	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́нымі
М.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́ных

Кароткая форма: дэкампенсава́на.

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампенсава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампенсава́ны	дэкампенсава́ная	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя
Р.	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́най дэкампенсава́нае	дэкампенсава́нага	дэкампенсава́ных
Д.	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́най	дэкампенсава́наму	дэкампенсава́ным
В.	дэкампенсава́ны (неадуш.) дэкампенсава́нага (адуш.)	дэкампенсава́ную	дэкампенсава́нае	дэкампенсава́ныя (неадуш.) дэкампенсава́ных (адуш.)
Т.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най дэкампенсава́наю	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́нымі
М.	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́най	дэкампенсава́ным	дэкампенсава́ных

Кароткая форма: дэкампенсава́на.

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампенсацы́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампенсацы́йны	дэкампенсацы́йная	дэкампенсацы́йнае	дэкампенсацы́йныя
Р.	дэкампенсацы́йнага	дэкампенсацы́йнай дэкампенсацы́йнае	дэкампенсацы́йнага	дэкампенсацы́йных
Д.	дэкампенсацы́йнаму	дэкампенсацы́йнай	дэкампенсацы́йнаму	дэкампенсацы́йным
В.	дэкампенсацы́йны (неадуш.) дэкампенсацы́йнага (адуш.)	дэкампенсацы́йную	дэкампенсацы́йнае	дэкампенсацы́йныя (неадуш.) дэкампенсацы́йных (адуш.)
Т.	дэкампенсацы́йным	дэкампенсацы́йнай дэкампенсацы́йнаю	дэкампенсацы́йным	дэкампенсацы́йнымі
М.	дэкампенсацы́йным	дэкампенсацы́йнай	дэкампенсацы́йным	дэкампенсацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампенса́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	дэкампенса́цыя
Р.	дэкампенса́цыі
Д.	дэкампенса́цыі
В.	дэкампенса́цыю
Т.	дэкампенса́цыяй дэкампенса́цыяю
М.	дэкампенса́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэкампілява́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампілява́ны	дэкампілява́ная	дэкампілява́нае	дэкампілява́ныя
Р.	дэкампілява́нага	дэкампілява́най дэкампілява́нае	дэкампілява́нага	дэкампілява́ных
Д.	дэкампілява́наму	дэкампілява́най	дэкампілява́наму	дэкампілява́ным
В.	дэкампілява́ны (неадуш.) дэкампілява́нага (адуш.)	дэкампілява́ную	дэкампілява́нае	дэкампілява́ныя (неадуш.) дэкампілява́ных (адуш.)
Т.	дэкампілява́ным	дэкампілява́най дэкампілява́наю	дэкампілява́ным	дэкампілява́нымі
М.	дэкампілява́ным	дэкампілява́най	дэкампілява́ным	дэкампілява́ных

Крыніцы: piskunou2012.

дэкампілява́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэкампілява́ны	дэкампілява́ная	дэкампілява́нае	дэкампілява́ныя
Р.	дэкампілява́нага	дэкампілява́най дэкампілява́нае	дэкампілява́нага	дэкампілява́ных
Д.	дэкампілява́наму	дэкампілява́най	дэкампілява́наму	дэкампілява́ным
В.	дэкампілява́ны (неадуш.) дэкампілява́нага (адуш.)	дэкампілява́ную	дэкампілява́нае	дэкампілява́ныя (неадуш.) дэкампілява́ных (адуш.)
Т.	дэкампілява́ным	дэкампілява́най дэкампілява́наю	дэкампілява́ным	дэкампілява́нымі
М.	дэкампілява́ным	дэкампілява́най	дэкампілява́ным	дэкампілява́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)