вярта́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вярта́ю |
вярта́ем |
2-я ас. |
вярта́еш |
вярта́еце |
3-я ас. |
вярта́е |
вярта́юць |
Прошлы час |
м. |
вярта́ў |
вярта́лі |
ж. |
вярта́ла |
н. |
вярта́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вярта́й |
вярта́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вярта́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вяртлю́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вяртлю́г |
вертлюгі́ |
Р. |
вертлюга́ |
вертлюго́ў |
Д. |
вертлюгу́ |
вертлюга́м |
В. |
вяртлю́г |
вертлюгі́ |
Т. |
вертлюго́м |
вертлюга́мі |
М. |
вертлюгу́ |
вертлюга́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вяртлю́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вяртлю́жны |
вяртлю́жная |
вяртлю́жнае |
вяртлю́жныя |
Р. |
вяртлю́жнага |
вяртлю́жнай вяртлю́жнае |
вяртлю́жнага |
вяртлю́жных |
Д. |
вяртлю́жнаму |
вяртлю́жнай |
вяртлю́жнаму |
вяртлю́жным |
В. |
вяртлю́жны (неадуш.) вяртлю́жнага (адуш.) |
вяртлю́жную |
вяртлю́жнае |
вяртлю́жныя (неадуш.) вяртлю́жных (адуш.) |
Т. |
вяртлю́жным |
вяртлю́жнай вяртлю́жнаю |
вяртлю́жным |
вяртлю́жнымі |
М. |
вяртлю́жным |
вяртлю́жнай |
вяртлю́жным |
вяртлю́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вяртля́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
вяртля́ва |
вяртля́вей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
вяртля́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
вяртля́васць |
Р. |
вяртля́васці |
Д. |
вяртля́васці |
В. |
вяртля́васць |
Т. |
вяртля́васцю |
М. |
вяртля́васці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вяртля́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вяртля́вы |
вяртля́вая |
вяртля́вае |
вяртля́выя |
Р. |
вяртля́вага |
вяртля́вай вяртля́вае |
вяртля́вага |
вяртля́вых |
Д. |
вяртля́ваму |
вяртля́вай |
вяртля́ваму |
вяртля́вым |
В. |
вяртля́вы (неадуш.) вяртля́вага (адуш.) |
вяртля́вую |
вяртля́вае |
вяртля́выя (неадуш.) вяртля́вых (адуш.) |
Т. |
вяртля́вым |
вяртля́вай вяртля́ваю |
вяртля́вым |
вяртля́вымі |
М. |
вяртля́вым |
вяртля́вай |
вяртля́вым |
вяртля́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярту́н
‘жук’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вярту́н |
вертуны́ |
Р. |
вертуна́ |
вертуно́ў |
Д. |
вертуну́ |
вертуна́м |
В. |
вертуна́ |
вертуно́ў |
Т. |
вертуно́м |
вертуна́мі |
М. |
вертуне́ |
вертуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
вярту́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вярту́н |
вертуны́ |
Р. |
вертуна́ |
вертуно́ў |
Д. |
вертуну́ |
вертуна́м |
В. |
вертуна́ |
вертуно́ў |
Т. |
вертуно́м |
вертуна́мі |
М. |
вертуне́ |
вертуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
вярту́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вярту́ха |
вярту́хі |
Р. |
вярту́хі |
вярту́х |
Д. |
вярту́се |
вярту́хам |
В. |
вярту́ху |
вярту́х |
Т. |
вярту́хай вярту́хаю |
вярту́хамі |
М. |
вярту́се |
вярту́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.