вярту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярту́ха вярту́хі
Р. вярту́хі вярту́х
Д. вярту́се вярту́хам
В. вярту́ху вярту́х
Т. вярту́хай
вярту́хаю		 вярту́хамі
М. вярту́се вярту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)