вярту́н
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вярту́н | вертуны́ | |
| вертуна́ | вертуно́ў | |
| вертуну́ | вертуна́м | |
| вертуна́ | вертуно́ў | |
| вертуно́м | вертуна́мі | |
| вертуне́ | вертуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)