абязглу́здзіць
‘пазбавіць розуму каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязглу́зджу |
абязглу́здзім |
2-я ас. |
абязглу́здзіш |
абязглу́здзіце |
3-я ас. |
абязглу́здзіць |
абязглу́здзяць |
Прошлы час |
м. |
абязглу́здзіў |
абязглу́здзілі |
ж. |
абязглу́здзіла |
н. |
абязглу́здзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абязглу́здзі |
абязглу́здзіце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абязглу́здзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязго́рчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абязго́рчванне |
Р. |
абязго́рчвання |
Д. |
абязго́рчванню |
В. |
абязго́рчванне |
Т. |
абязго́рчваннем |
М. |
абязго́рчванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязгро́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязгро́шаны |
абязгро́шаная |
абязгро́шанае |
абязгро́шаныя |
Р. |
абязгро́шанага |
абязгро́шанай абязгро́шанае |
абязгро́шанага |
абязгро́шаных |
Д. |
абязгро́шанаму |
абязгро́шанай |
абязгро́шанаму |
абязгро́шаным |
В. |
абязгро́шаны (неадуш.) абязгро́шанага (адуш.) |
абязгро́шаную |
абязгро́шанае |
абязгро́шаныя (неадуш.) абязгро́шаных (адуш.) |
Т. |
абязгро́шаным |
абязгро́шанай абязгро́шанаю |
абязгро́шаным |
абязгро́шанымі |
М. |
абязгро́шаным |
абязгро́шанай |
абязгро́шаным |
абязгро́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязгро́шаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязгро́шаю |
абязгро́шаем |
2-я ас. |
абязгро́шаеш |
абязгро́шаеце |
3-я ас. |
абязгро́шае |
абязгро́шаюць |
Прошлы час |
м. |
абязгро́шаў |
абязгро́шалі |
ж. |
абязгро́шала |
н. |
абязгро́шала |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абязгро́шаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абязгро́шваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязгро́шваю |
абязгро́шваем |
2-я ас. |
абязгро́шваеш |
абязгро́шваеце |
3-я ас. |
абязгро́швае |
абязгро́шваюць |
Прошлы час |
м. |
абязгро́шваў |
абязгро́швалі |
ж. |
абязгро́швала |
н. |
абязгро́швала |
Загадны лад |
2-я ас. |
абязгро́швай |
абязгро́швайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абязгро́шваючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
абязгро́шыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязгро́шуся |
абязгро́шымся |
2-я ас. |
абязгро́шышся |
абязгро́шыцеся |
3-я ас. |
абязгро́шыцца |
абязгро́шацца |
Прошлы час |
м. |
абязгро́шыўся |
абязгро́шыліся |
ж. |
абязгро́шылася |
н. |
абязгро́шылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абязгро́шся |
абязгро́шцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абязгро́шыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
абязгро́шыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абязгро́шу |
абязгро́шым |
2-я ас. |
абязгро́шыш |
абязгро́шыце |
3-я ас. |
абязгро́шыць |
абязгро́шаць |
Прошлы час |
м. |
абязгро́шыў |
абязгро́шылі |
ж. |
абязгро́шыла |
н. |
абязгро́шыла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абязгро́шыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абязгу́чаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязгу́чаны |
абязгу́чаная |
абязгу́чанае |
абязгу́чаныя |
Р. |
абязгу́чанага |
абязгу́чанай абязгу́чанае |
абязгу́чанага |
абязгу́чаных |
Д. |
абязгу́чанаму |
абязгу́чанай |
абязгу́чанаму |
абязгу́чаным |
В. |
абязгу́чаны (неадуш.) абязгу́чанага (адуш.) |
абязгу́чаную |
абязгу́чанае |
абязгу́чаныя (неадуш.) абязгу́чаных (адуш.) |
Т. |
абязгу́чаным |
абязгу́чанай абязгу́чанаю |
абязгу́чаным |
абязгу́чанымі |
М. |
абязгу́чаным |
абязгу́чанай |
абязгу́чаным |
абязгу́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абязгу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абязгу́чаны |
абязгу́чаная |
абязгу́чанае |
абязгу́чаныя |
Р. |
абязгу́чанага |
абязгу́чанай абязгу́чанае |
абязгу́чанага |
абязгу́чаных |
Д. |
абязгу́чанаму |
абязгу́чанай |
абязгу́чанаму |
абязгу́чаным |
В. |
абязгу́чаны (неадуш.) абязгу́чанага (адуш.) |
абязгу́чаную |
абязгу́чанае |
абязгу́чаныя (неадуш.) абязгу́чаных (адуш.) |
Т. |
абязгу́чаным |
абязгу́чанай абязгу́чанаю |
абязгу́чаным |
абязгу́чанымі |
М. |
абязгу́чаным |
абязгу́чанай |
абязгу́чаным |
абязгу́чаных |
Кароткая форма: абязгу́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абязгу́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абязгу́чванне |
Р. |
абязгу́чвання |
Д. |
абязгу́чванню |
В. |
абязгу́чванне |
Т. |
абязгу́чваннем |
М. |
абязгу́чванні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.