абязглу́здзіць
‘пазбавіць розуму каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| абязглу́зджу | абязглу́здзім | |
| абязглу́здзіш | абязглу́здзіце | |
| абязглу́здзіць | абязглу́здзяць | |
| Прошлы час | ||
| абязглу́здзіў | абязглу́здзілі | |
| абязглу́здзіла | ||
| абязглу́здзіла | ||
| Загадны лад | ||
| абязглу́здзі | абязглу́здзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| абязглу́здзіўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)