Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раўназме́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўназме́нны	раўназме́нная	раўназме́ннае	раўназме́нныя
Р.	раўназме́ннага	раўназме́ннай раўназме́ннае	раўназме́ннага	раўназме́нных
Д.	раўназме́ннаму	раўназме́ннай	раўназме́ннаму	раўназме́нным
В.	раўназме́нны (неадуш.) раўназме́ннага (адуш.)	раўназме́нную	раўназме́ннае	раўназме́нныя (неадуш.) раўназме́нных (адуш.)
Т.	раўназме́нным	раўназме́ннай раўназме́ннаю	раўназме́нным	раўназме́ннымі
М.	раўназме́нным	раўназме́ннай	раўназме́нным	раўназме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

раўназна́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўназна́чна	раўназна́чней	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

раўназна́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўназна́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўназна́чны	раўназна́чная	раўназна́чнае	раўназна́чныя
Р.	раўназна́чнага	раўназна́чнай раўназна́чнае	раўназна́чнага	раўназна́чных
Д.	раўназна́чнаму	раўназна́чнай	раўназна́чнаму	раўназна́чным
В.	раўназна́чны (неадуш.) раўназна́чнага (адуш.)	раўназна́чную	раўназна́чнае	раўназна́чныя (неадуш.) раўназна́чных (адуш.)
Т.	раўназна́чным	раўназна́чнай раўназна́чнаю	раўназна́чным	раўназна́чнымі
М.	раўназна́чным	раўназна́чнай	раўназна́чным	раўназна́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнакры́лы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнакры́лы	раўнакры́лая	раўнакры́лае	раўнакры́лыя
Р.	раўнакры́лага	раўнакры́лай раўнакры́лае	раўнакры́лага	раўнакры́лых
Д.	раўнакры́ламу	раўнакры́лай	раўнакры́ламу	раўнакры́лым
В.	раўнакры́лы (неадуш.) раўнакры́лага (адуш.)	раўнакры́лую	раўнакры́лае	раўнакры́лыя (неадуш.) раўнакры́лых (адуш.)
Т.	раўнакры́лым	раўнакры́лай раўнакры́лаю	раўнакры́лым	раўнакры́лымі
М.	раўнакры́лым	раўнакры́лай	раўнакры́лым	раўнакры́лых

Крыніцы: piskunou2012.

раўнаку́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

раўнале́жна

прыназоўнік

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

раўнале́жна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнале́жна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

раўналежнабо́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

раўнале́жнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum