раўнаку́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раўнаку́тнік раўнаку́тнікі
Р. раўнаку́тніка раўнаку́тнікаў
Д. раўнаку́тніку раўнаку́тнікам
В. раўнаку́тнік раўнаку́тнікі
Т. раўнаку́тнікам раўнаку́тнікамі
М. раўнаку́тніку раўнаку́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)