ушчукну́ць
‘супакоіць, суняць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчукну́ |
ушчукнё́м |
| 2-я ас. |
ушчукне́ш |
ушчукняце́ |
| 3-я ас. |
ушчукне́ |
ушчукну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
ушчукну́ў |
ушчукну́лі |
| ж. |
ушчукну́ла |
| н. |
ушчукну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчукні́ |
ушчукні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ушчукну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́нак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ушчу́нак |
ушчу́нкі |
| Р. |
ушчу́нку |
ушчу́нкаў |
| Д. |
ушчу́нку |
ушчу́нкам |
| В. |
ушчу́нак |
ушчу́нкі |
| Т. |
ушчу́нкам |
ушчу́нкамі |
| М. |
ушчу́нку |
ушчу́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ушчу́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ушчу́нены |
ушчу́неная |
ушчу́ненае |
ушчу́неныя |
| Р. |
ушчу́ненага |
ушчу́ненай ушчу́ненае |
ушчу́ненага |
ушчу́неных |
| Д. |
ушчу́ненаму |
ушчу́ненай |
ушчу́ненаму |
ушчу́неным |
| В. |
ушчу́нены (неадуш.) ушчу́ненага (адуш.) |
ушчу́неную |
ушчу́ненае |
ушчу́неныя (неадуш.) ушчу́неных (адуш.) |
| Т. |
ушчу́неным |
ушчу́ненай ушчу́ненаю |
ушчу́неным |
ушчу́ненымі |
| М. |
ушчу́неным |
ушчу́ненай |
ушчу́неным |
ушчу́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́нюся |
ушчу́німся |
| 2-я ас. |
ушчу́нішся |
ушчу́ніцеся |
| 3-я ас. |
ушчу́ніцца |
ушчу́няцца |
| Прошлы час |
| м. |
ушчу́ніўся |
ушчу́ніліся |
| ж. |
ушчу́нілася |
| н. |
ушчу́нілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчу́нься |
ушчу́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ушчу́ніўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́ніць
‘абразуміць, прывесці да розуму каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́ню |
ушчу́нім |
| 2-я ас. |
ушчу́ніш |
ушчу́ніце |
| 3-я ас. |
ушчу́ніць |
ушчу́няць |
| Прошлы час |
| м. |
ушчу́ніў |
ушчу́нілі |
| ж. |
ушчу́ніла |
| н. |
ушчу́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчу́нь |
ушчу́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ушчу́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́нуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́ну |
ушчу́нем |
| 2-я ас. |
ушчу́неш |
ушчу́неце |
| 3-я ас. |
ушчу́не |
ушчу́нуць |
| Прошлы час |
| м. |
ушчу́нуў |
ушчу́нулі |
| ж. |
ушчу́нула |
| н. |
ушчу́нула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчу́нь |
ушчу́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ушчу́нуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ушчу́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ушчу́ньванне |
ушчу́ньванні |
| Р. |
ушчу́ньвання |
ушчу́ньванняў |
| Д. |
ушчу́ньванню |
ушчу́ньванням |
| В. |
ушчу́ньванне |
ушчу́ньванні |
| Т. |
ушчу́ньваннем |
ушчу́ньваннямі |
| М. |
ушчу́ньванні |
ушчу́ньваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́ньваюся |
ушчу́ньваемся |
| 2-я ас. |
ушчу́ньваешся |
ушчу́ньваецеся |
| 3-я ас. |
ушчу́ньваецца |
ушчу́ньваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
ушчу́ньваўся |
ушчу́ньваліся |
| ж. |
ушчу́ньвалася |
| н. |
ушчу́ньвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчу́ньвайся |
ушчу́ньвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ушчу́ньваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ушчу́ньваць
‘абразумліваць, прыводзіць да розуму каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушчу́ньваю |
ушчу́ньваем |
| 2-я ас. |
ушчу́ньваеш |
ушчу́ньваеце |
| 3-я ас. |
ушчу́ньвае |
ушчу́ньваюць |
| Прошлы час |
| м. |
ушчу́ньваў |
ушчу́ньвалі |
| ж. |
ушчу́ньвала |
| н. |
ушчу́ньвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ушчу́ньвай |
ушчу́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ушчу́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.