ушчу́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ушчу́ньванне | ушчу́ньванні | |
ушчу́ньвання | ушчу́ньванняў | |
ушчу́ньванню | ушчу́ньванням | |
ушчу́ньванне | ушчу́ньванні | |
ушчу́ньваннем | ушчу́ньваннямі | |
ушчу́ньванні | ушчу́ньваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)