Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

кантава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кантава́ны кантава́ная кантава́нае кантава́ныя
Р. кантава́нага кантава́най
кантава́нае		 кантава́нага кантава́ных
Д. кантава́наму кантава́най кантава́наму кантава́ным
В. кантава́ны (неадуш.)
кантава́нага (адуш.)		 кантава́ную кантава́нае кантава́ныя (неадуш.)
кантава́ных (адуш.)
Т. кантава́ным кантава́най
кантава́наю		 кантава́ным кантава́нымі
М. кантава́ным кантава́най кантава́ным кантава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

кантава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кантава́ны кантава́ная кантава́нае кантава́ныя
Р. кантава́нага кантава́най
кантава́нае		 кантава́нага кантава́ных
Д. кантава́наму кантава́най кантава́наму кантава́ным
В. кантава́ны (неадуш.)
кантава́нага (адуш.)		 кантава́ную кантава́нае кантава́ныя (неадуш.)
кантава́ных (адуш.)
Т. кантава́ным кантава́най
кантава́наю		 кантава́ным кантава́нымі
М. кантава́ным кантава́най кантава́ным кантава́ных

Кароткая форма: кантава́на.

Крыніцы: piskunou2012.

кантава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канту́юся канту́емся
2-я ас. канту́ешся канту́ецеся
3-я ас. канту́ецца канту́юцца
Прошлы час
м. кантава́ўся кантава́ліся
ж. кантава́лася
н. кантава́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час канту́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кантава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канту́ю канту́ем
2-я ас. канту́еш канту́еце
3-я ас. канту́е канту́юць
Прошлы час
м. кантава́ў кантава́лі
ж. кантава́ла
н. кантава́ла
Загадны лад
2-я ас. канту́й канту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ка́нтавы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́нтавы ка́нтавая ка́нтавае ка́нтавыя
Р. ка́нтавага ка́нтавай
ка́нтавае		 ка́нтавага ка́нтавых
Д. ка́нтаваму ка́нтавай ка́нтаваму ка́нтавым
В. ка́нтавы (неадуш.)
ка́нтавага (адуш.)		 ка́нтавую ка́нтавае ка́нтавыя (неадуш.)
ка́нтавых (адуш.)
Т. ка́нтавым ка́нтавай
ка́нтаваю		 ка́нтавым ка́нтавымі
М. ка́нтавым ка́нтавай ка́нтавым ка́нтавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

кантагаблява́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кантагаблява́льны кантагаблява́льная кантагаблява́льнае кантагаблява́льныя
Р. кантагаблява́льнага кантагаблява́льнай
кантагаблява́льнае		 кантагаблява́льнага кантагаблява́льных
Д. кантагаблява́льнаму кантагаблява́льнай кантагаблява́льнаму кантагаблява́льным
В. кантагаблява́льны (неадуш.)
кантагаблява́льнага (адуш.)		 кантагаблява́льную кантагаблява́льнае кантагаблява́льныя (неадуш.)
кантагаблява́льных (адуш.)
Т. кантагаблява́льным кантагаблява́льнай
кантагаблява́льнаю		 кантагаблява́льным кантагаблява́льнымі
М. кантагаблява́льным кантагаблява́льнай кантагаблява́льным кантагаблява́льных

Крыніцы: piskunou2012.

кантагіё́знасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. кантагіё́знасць
Р. кантагіё́знасці
Д. кантагіё́знасці
В. кантагіё́знасць
Т. кантагіё́знасцю
М. кантагіё́знасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кантагіё́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кантагіё́зны кантагіё́зная кантагіё́знае кантагіё́зныя
Р. кантагіё́знага кантагіё́знай
кантагіё́знае		 кантагіё́знага кантагіё́зных
Д. кантагіё́знаму кантагіё́знай кантагіё́знаму кантагіё́зным
В. кантагіё́зны (неадуш.)
кантагіё́знага (адуш.)		 кантагіё́зную кантагіё́знае кантагіё́зныя (неадуш.)
кантагіё́зных (адуш.)
Т. кантагіё́зным кантагіё́знай
кантагіё́знаю		 кантагіё́зным кантагіё́знымі
М. кантагіё́зным кантагіё́знай кантагіё́зным кантагіё́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

канта́гій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. канта́гій
Р. канта́гію
Д. канта́гію
В. канта́гій
Т. канта́гіем
М. канта́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кантакарэ́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кантакарэ́нт кантакарэ́нты
Р. кантакарэ́нта кантакарэ́нтаў
Д. кантакарэ́нту кантакарэ́нтам
В. кантакарэ́нт кантакарэ́нты
Т. кантакарэ́нтам кантакарэ́нтамі
М. кантакарэ́нце кантакарэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.