забы́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забу́ду |
забу́дзем |
| 2-я ас. |
забу́дзеш |
забу́дзеце |
| 3-я ас. |
забу́дзе |
забу́дуць |
| Прошлы час |
| м. |
забы́ў |
забы́лі |
| ж. |
забы́ла |
| н. |
забы́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
забу́дзь |
забу́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
забы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Забыча́нне
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Забыча́нне |
| Р. |
Забыча́ння |
| Д. |
Забыча́нню |
| В. |
Забыча́нне |
| Т. |
Забыча́ннем |
| М. |
Забыча́нні |
забыякаве́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забыякаве́ю |
забыякаве́ем |
| 2-я ас. |
забыякаве́еш |
забыякаве́еце |
| 3-я ас. |
забыякаве́е |
забыякаве́юць |
| Прошлы час |
| м. |
забыякаве́ў |
забыякаве́лі |
| ж. |
забыякаве́ла |
| н. |
забыякаве́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
забыякаве́й |
забыякаве́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
забыякаве́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
забыя́кавіць
‘зрабіць каго-небудзь, што-небудзь абыякавым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забыя́каўлю |
забыя́кавім |
| 2-я ас. |
забыя́кавіш |
забыя́кавіце |
| 3-я ас. |
забыя́кавіць |
забыя́кавяць |
| Прошлы час |
| м. |
забыя́кавіў |
забыя́кавілі |
| ж. |
забыя́кавіла |
| н. |
забыя́кавіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
забыя́каў |
забыя́каўце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
забыя́кавіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
забэ́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забэ́каю |
забэ́каем |
| 2-я ас. |
забэ́каеш |
забэ́каеце |
| 3-я ас. |
забэ́кае |
забэ́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
забэ́каў |
забэ́калі |
| ж. |
забэ́кала |
| н. |
забэ́кала |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
забэ́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
забэрзаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
забэрзаны |
забэрзаная |
забэрзанае |
забэрзаныя |
| Р. |
забэрзанага |
забэрзанай забэрзанае |
забэрзанага |
забэрзаных |
| Д. |
забэрзанаму |
забэрзанай |
забэрзанаму |
забэрзаным |
| В. |
забэрзаны забэрзанага |
забэрзаную |
забэрзанае |
забэрзаныя |
| Т. |
забэрзаным |
забэрзанай забэрзанаю |
забэрзаным |
забэрзанымі |
| М. |
забэрзаным |
забэрзанай |
забэрзаным |
забэрзаных |
Кароткая форма: забэрзана.
забэ́рсванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
забэ́рсванне |
| Р. |
забэ́рсвання |
| Д. |
забэ́рсванню |
| В. |
забэ́рсванне |
| Т. |
забэ́рсваннем |
| М. |
забэ́рсванні |
Крыніцы:
piskunou2012.