Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшэюя- 

пано́даць

‘памучыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пано́даю пано́даем
2-я ас. пано́даеш пано́даеце
3-я ас. пано́дае пано́даюць
Прошлы час
м. пано́даў пано́далі
ж. пано́дала
н. пано́дала
Загадны лад
2-я ас. пано́дай пано́дайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пано́даўшы

Крыніцы: piskunou2012.

пано́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пано́к панкі́
Р. панка́ панко́ў
Д. панку́ панка́м
В. панка́ панко́ў
Т. панко́м панка́мі
М. панку́ панка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пано́каць

‘паганяючы крыкам «но», прымусіць ісці хутчэй (панокаць на каго-небудзь і без дапаўнення)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пано́каю пано́каем
2-я ас. пано́каеш пано́каеце
3-я ас. пано́кае пано́каюць
Прошлы час
м. пано́каў пано́калі
ж. пано́кала
н. пано́кала
Загадны лад
2-я ас. пано́кай пано́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пано́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

пано́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пано́кванне
Р. пано́квання
Д. пано́кванню
В. пано́кванне
Т. пано́кваннем
М. пано́кванні

Крыніцы: piskunou2012.

пано́кваць

‘паганяючы крыкам «но», прымушаць ісці хутчэй (панокваць на каго-небудзь і без дапаўнення)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пано́кваю пано́кваем
2-я ас. пано́кваеш пано́кваеце
3-я ас. пано́квае пано́кваюць
Прошлы час
м. пано́кваў пано́квалі
ж. пано́квала
н. пано́квала
Загадны лад
2-я ас. пано́квай пано́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пано́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

пано́птыкум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пано́птыкум пано́птыкумы
Р. пано́птыкума пано́птыкумаў
Д. пано́птыкуму пано́птыкумам
В. пано́птыкум пано́птыкумы
Т. пано́птыкумам пано́птыкумамі
М. пано́птыкуме пано́птыкумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пано́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пано́с
Р. пано́су
Д. пано́су
В. пано́с
Т. пано́сам
М. пано́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пано́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пано́сны пано́сная пано́снае пано́сныя
Р. пано́снага пано́снай
пано́снае		 пано́снага пано́сных
Д. пано́снаму пано́снай пано́снаму пано́сным
В. пано́сны пано́сную пано́снае пано́сныя
пано́сных
Т. пано́сным пано́снай
пано́снаю		 пано́сным пано́снымі
М. пано́сным пано́снай пано́сным пано́сных

Крыніцы: tsblm1996.

пано́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пано́ўе
Р. пано́ўя
Д. пано́ўю
В. пано́ўе
Т. пано́ўем
М. пано́ўі

Крыніцы: piskunou2012.

пано́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пано́ўны пано́ўная пано́ўнае пано́ўныя
Р. пано́ўнага пано́ўнай
пано́ўнае		 пано́ўнага пано́ўных
Д. пано́ўнаму пано́ўнай пано́ўнаму пано́ўным
В. пано́ўны (неадуш.)
пано́ўнага (адуш.)		 пано́ўную пано́ўнае пано́ўныя (неадуш.)
пано́ўных (адуш.)
Т. пано́ўным пано́ўнай
пано́ўнаю		 пано́ўным пано́ўнымі
М. пано́ўным пано́ўнай пано́ўным пано́ўных

Крыніцы: piskunou2012.