пано́кваць
‘паганяючы крыкам «но», прымушаць ісці хутчэй (панокваць на каго-небудзь і без дапаўнення)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| пано́кваю | пано́кваем | |
| пано́кваеш | пано́кваеце | |
| пано́квае | пано́кваюць | |
| Прошлы час | ||
| пано́кваў | пано́квалі | |
| пано́квала | ||
| пано́квала | ||
| Загадны лад | ||
| пано́квай | пано́квайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пано́кваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)