пано́каць
‘паганяючы крыкам «но», прымусіць ісці хутчэй (панокаць на каго-небудзь і без дапаўнення)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пано́каю | пано́каем | |
| пано́каеш | пано́каеце | |
| пано́кае | пано́каюць | |
| Прошлы час | ||
| пано́каў | пано́калі | |
| пано́кала | ||
| пано́кала | ||
| Загадны лад | ||
| пано́кай | пано́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пано́каўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)