па́ра
‘два аднолькавыя прадметы; прадмет, які складаецца з дзвюх аднолькавых частак; мужчына і жанчына; самец і самка; дзве штукі чаго-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ра |
па́ры |
| Р. |
па́ры |
па́р |
| Д. |
па́ры |
па́рам |
| В. |
па́ру |
па́ры |
| Т. |
па́рай па́раю |
па́рамі |
| М. |
па́ры |
па́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
па́ра
‘стан вадкасці’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
па́ра |
| Р. |
па́ры |
| Д. |
па́ры |
| В. |
па́ру |
| Т. |
па́рай па́раю |
| М. |
па́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
пара́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пара́ |
по́ры пары́ |
| Р. |
пары́ |
по́р |
| Д. |
пары́ |
по́рам |
| В. |
пару́ |
по́ры пары́ |
| Т. |
паро́й паро́ю |
по́рамі |
| М. |
пары́ |
по́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
парааглюціна́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
парааглюціна́цыя |
| Р. |
парааглюціна́цыі |
| Д. |
парааглюціна́цыі |
| В. |
парааглюціна́цыю |
| Т. |
парааглюціна́цыяй парааглюціна́цыяю |
| М. |
парааглюціна́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
параадво́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
параадво́д |
параадво́ды |
| Р. |
параадво́да |
параадво́даў |
| Д. |
параадво́ду |
параадво́дам |
| В. |
параадво́д |
параадво́ды |
| Т. |
параадво́дам |
параадво́дамі |
| М. |
параадво́дзе |
параадво́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
параадво́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
параадво́дны |
параадво́дная |
параадво́днае |
параадво́дныя |
| Р. |
параадво́днага |
параадво́днай параадво́днае |
параадво́днага |
параадво́дных |
| Д. |
параадво́днаму |
параадво́днай |
параадво́днаму |
параадво́дным |
| В. |
параадво́дны (неадуш.) параадво́днага (адуш.) |
параадво́дную |
параадво́днае |
параадво́дныя (неадуш.) параадво́дных (адуш.) |
| Т. |
параадво́дным |
параадво́днай параадво́днаю |
параадво́дным |
параадво́днымі |
| М. |
параадво́дным |
параадво́днай |
параадво́дным |
параадво́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
парааддзяле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
парааддзяле́нне |
| Р. |
парааддзяле́ння |
| Д. |
парааддзяле́нню |
| В. |
парааддзяле́нне |
| Т. |
парааддзяле́ннем |
| М. |
парааддзяле́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
парааддзяля́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парааддзяля́льнік |
парааддзяля́льнікі |
| Р. |
парааддзяля́льніка |
парааддзяля́льнікаў |
| Д. |
парааддзяля́льніку |
парааддзяля́льнікам |
| В. |
парааддзяля́льнік |
парааддзяля́льнікі |
| Т. |
парааддзяля́льнікам |
парааддзяля́льнікамі |
| М. |
парааддзяля́льніку |
парааддзяля́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.