мо́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́ка |
мо́ка |
Р. |
мо́ка |
мо́ка |
Д. |
мо́ка |
мо́ка |
В. |
мо́ка |
мо́ка |
Т. |
мо́ка |
мо́ка |
М. |
мо́ка |
мо́ка |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Мо́кавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Мо́кавічы |
Р. |
Мо́кавіч Мо́кавічаў |
Д. |
Мо́кавічам |
В. |
Мо́кавічы |
Т. |
Мо́кавічамі |
М. |
Мо́кавічах |
мо́кік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́кік |
мо́кікі |
Р. |
мо́кіка |
мо́кікаў |
Д. |
мо́кіку |
мо́кікам |
В. |
мо́кік |
мо́кікі |
Т. |
мо́кікам |
мо́кікамі |
М. |
мо́кіку |
мо́кіках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Мо́кіш
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мо́кіш |
Р. |
Мо́кіша |
Д. |
Мо́кішу |
В. |
Мо́кіш |
Т. |
Мо́кішам |
М. |
Мо́кішы |
Мо́клішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мо́клішча |
Р. |
Мо́клішча |
Д. |
Мо́клішчу |
В. |
Мо́клішча |
Т. |
Мо́клішчам |
М. |
Мо́клішчы |
мо́кнуць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
мо́кну |
мо́кнем |
2-я ас. |
мо́кнеш |
мо́кнеце |
3-я ас. |
мо́кне |
мо́кнуць |
Прошлы час |
м. |
мо́к |
мо́клі |
ж. |
мо́кла |
н. |
мо́кла |
Загадны лад |
2-я ас. |
мо́кні |
мо́кніце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
мо́кнучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мо́кра
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
мо́кра |
макрэ́й |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.