Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в е ё з і л м н о п р с т у х ш ы э ю я ’

а б в г д ё ж з і й к л м н п р с т ф х ц ч ш э я -

кумэ́днічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	кумэ́днічаю	кумэ́днічаем
2-я ас.	кумэ́днічаеш	кумэ́днічаеце
3-я ас.	кумэ́днічае	кумэ́днічаюць
Прошлы час
м.	кумэ́днічаў	кумэ́днічалі
ж.	кумэ́днічала
н.	кумэ́днічала
Загадны лад
2-я ас.	кумэ́днічай	кумэ́днічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	кумэ́днічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

кумяльга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	кумяльга́н
Р.	кумяльга́на
Д.	кумяльга́ну
В.	кумяльга́на
Т.	кумяльга́нам
М.	кумяльга́не

Крыніцы: piskunou2012.