Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзі́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзі́к дзікі́
Р. дзіка́ дзіко́ў
Д. дзіку́ дзіка́м
В. дзіка́ дзіко́ў
Т. дзіко́м дзіка́мі
М. дзіку́ дзіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзі́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзі́ка дзічэ́й найдзічэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзікабра́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзікабра́з дзікабра́зы
Р. дзікабра́за дзікабра́заў
Д. дзікабра́зу дзікабра́зам
В. дзікабра́за дзікабра́заў
Т. дзікабра́зам дзікабра́замі
М. дзікабра́зе дзікабра́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзікабра́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзікабра́завы дзікабра́завая дзікабра́завае дзікабра́завыя
Р. дзікабра́завага дзікабра́завай
дзікабра́завае		 дзікабра́завага дзікабра́завых
Д. дзікабра́заваму дзікабра́завай дзікабра́заваму дзікабра́завым
В. дзікабра́завы
дзікабра́завага		 дзікабра́завую дзікабра́завае дзікабра́завыя
дзікабра́завых
Т. дзікабра́завым дзікабра́завай
дзікабра́заваю		 дзікабра́завым дзікабра́завымі
М. дзікабра́завым дзікабра́завай дзікабра́завым дзікабра́завых

Крыніцы: tsblm1996.

дзікабра́завыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. дзікабра́завыя
Р. дзікабра́завых
Д. дзікабра́завым
В. дзікабра́завых
Т. дзікабра́завымі
М. дзікабра́завых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Дзі́кава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дзі́кава
Р. Дзі́кава
Д. Дзі́каву
В. Дзі́кава
Т. Дзі́кавам
М. Дзі́каве

дзіка́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіка́васць
Р. дзіка́васці
Д. дзіка́васці
В. дзіка́васць
Т. дзіка́васцю
М. дзіка́васці

Крыніцы: piskunou2012.

дзікава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзікава́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзікава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзікава́тасць
Р. дзікава́тасці
Д. дзікава́тасці
В. дзікава́тасць
Т. дзікава́тасцю
М. дзікава́тасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзікава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзікава́ты дзікава́тая дзікава́тае дзікава́тыя
Р. дзікава́тага дзікава́тай
дзікава́тае		 дзікава́тага дзікава́тых
Д. дзікава́таму дзікава́тай дзікава́таму дзікава́тым
В. дзікава́ты (неадуш.)
дзікава́тага (адуш.)		 дзікава́тую дзікава́тае дзікава́тыя (неадуш.)
дзікава́тых (адуш.)
Т. дзікава́тым дзікава́тай
дзікава́таю		 дзікава́тым дзікава́тымі
М. дзікава́тым дзікава́тай дзікава́тым дзікава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.