Чаро́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Чаро́нка | |
| Чаро́нкі | |
| Чаро́нцы | |
| Чаро́нку | |
| Чаро́нкай Чаро́нкаю |
|
| Чаро́нцы |
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
СкарачэнніЧаро́паўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Чаро́паўка | |
| Чаро́паўкі | |
| Чаро́паўцы | |
| Чаро́паўку | |
| Чаро́паўкай Чаро́паўкаю |
|
| Чаро́паўцы |
чаро́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| чаро́пка | чаро́пкі | |
| чаро́пкі | чаро́пак | |
| чаро́пцы | чаро́пкам | |
| чаро́пку | чаро́пкі | |
| чаро́пкай чаро́пкаю |
чаро́пкамі | |
| чаро́пцы | чаро́пках |
Крыніцы:
Чаро́сава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Чаро́сава | |
| Чаро́сава | |
| Чаро́саву | |
| Чаро́сава | |
| Чаро́савам | |
| Чаро́саве |
чаро́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| чаро́т | чараты́ | |
| чаро́ту | чарато́ў | |
| чаро́ту | чарата́м | |
| чаро́т | чараты́ | |
| чаро́там | чарата́мі | |
| чаро́це | чарата́х |
Крыніцы:
Чаро́т
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Чаро́т | |
| Чаро́та | |
| Чаро́ту | |
| Чаро́т | |
| Чаро́там | |
| Чаро́це |
чаро́тавы
прыметнік, адносны
| чаро́тавы | чаро́тавая | чаро́тавае | чаро́тавыя | |
| чаро́тавага | чаро́тавай чаро́тавае |
чаро́тавага | чаро́тавых | |
| чаро́таваму | чаро́тавай | чаро́таваму | чаро́тавым | |
| чаро́тавы ( чаро́тавага ( |
чаро́тавую | чаро́тавае | чаро́тавыя ( чаро́тавых ( |
|
| чаро́тавым | чаро́тавай чаро́таваю |
чаро́тавым | чаро́тавымі | |
| чаро́тавым | чаро́тавай | чаро́тавым | чаро́тавых | |
Крыніцы:
чаротакасі́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| чаротакасі́лка | чаротакасі́лкі | |
| чаротакасі́лкі | чаротакасі́лак | |
| чаротакасі́лцы | чаротакасі́лкам | |
| чаротакасі́лку | чаротакасі́лкі | |
| чаротакасі́лкай чаротакасі́лкаю |
чаротакасі́лкамі | |
| чаротакасі́лцы | чаротакасі́лках |
Крыніцы:
чаро́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| чаро́тнік | |
| чаро́тніку | |
| чаро́тніку | |
| чаро́тнік | |
| чаро́тнікам | |
| чаро́тніку |
Крыніцы:
чаро́тніца
‘птушка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| чаро́тніца | чаро́тніцы | |
| чаро́тніцы | чаро́тніц | |
| чаро́тніцы | чаро́тніцам | |
| чаро́тніцу | чаро́тніц | |
| чаро́тніцай чаро́тніцаю |
чаро́тніцамі | |
| чаро́тніцы | чаро́тніцах |
Крыніцы: