чавану́ць
‘таптануць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| чавану́ | чаванё́м | |
| чаване́ш | чаваняце́ | |
| чаване́ | чавану́ць | |
| Прошлы час | ||
| чавану́ў | чавану́лі | |
| чавану́ла | ||
| чавану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| чавані́ | чавані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| чавану́ўшы | ||
Крыніцы:
ча́вускі
прыметнік, адносны
| ча́вускі | ча́вуская | ча́вускае | ча́вускія | |
| ча́вускага | ча́вускай ча́вускае |
ча́вускага | ча́вускіх | |
| ча́вускаму | ча́вускай | ча́вускаму | ча́вускім | |
| ча́вускі ( ча́вускага ( |
ча́вускую | ча́вускае | ча́вускія ( ча́вускіх ( |
|
| ча́вускім | ча́вускай ча́вускаю |
ча́вускім | ча́вускімі | |
| ча́вускім | ча́вускай | ча́вускім | ча́вускіх | |
Крыніцы:
Ча́вусы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ча́вусы | |
| Ча́вус Ча́вусаў |
|
| Ча́вусам | |
| Ча́вусы | |
| Ча́вусамі | |
| Ча́вусах |
Крыніцы:
чавы́ча
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| чавы́ча | чавы́чы | |
| чавы́чы | чавы́ч | |
| чавы́чы | чавы́чам | |
| чавы́чу | чавы́ч | |
| чавы́чай чавы́чаю |
чавы́чамі | |
| чавы́чы | чавы́чах |
Крыніцы:
чавычо́вы
прыметнік, адносны
| чавычо́вы | чавычо́вая | чавычо́вае | чавычо́выя | |
| чавычо́вага | чавычо́вай чавычо́вае |
чавычо́вага | чавычо́вых | |
| чавычо́ваму | чавычо́вай | чавычо́ваму | чавычо́вым | |
| чавычо́вы ( чавычо́вага ( |
чавычо́вую | чавычо́вае | чавычо́выя ( чавычо́вых ( |
|
| чавычо́вым | чавычо́вай чавычо́ваю |
чавычо́вым | чавычо́вымі | |
| чавычо́вым | чавычо́вай | чавычо́вым | чавычо́вых | |
Крыніцы: