чавану́ць

‘таптануць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. чавану́ чаванё́м
2-я ас. чаване́ш чаваняце́
3-я ас. чаване́ чавану́ць
Прошлы час
м. чавану́ў чавану́лі
ж. чавану́ла
н. чавану́ла
Загадны лад
2-я ас. чавані́ чавані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час чавану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)