дзо́гнуць
‘падскочыць, стукнуць нагамі; ударыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзо́гну |
дзо́гнем |
| 2-я ас. |
дзо́гнеш |
дзо́гнеце |
| 3-я ас. |
дзо́гне |
дзо́гнуць |
| Прошлы час |
| м. |
дзо́гнуў |
дзо́гнулі |
| ж. |
дзо́гнула |
| н. |
дзо́гнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзо́гні |
дзо́гніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дзо́гнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзо́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзо́т |
дзо́ты |
| Р. |
дзо́та |
дзо́таў |
| Д. |
дзо́ту |
дзо́там |
| В. |
дзо́т |
дзо́ты |
| Т. |
дзо́там |
дзо́тамі |
| М. |
дзо́це |
дзо́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзу́бнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзу́бну |
дзу́бнем |
| 2-я ас. |
дзу́бнеш |
дзу́бнеце |
| 3-я ас. |
дзу́бне |
дзу́бнуць |
| Прошлы час |
| м. |
дзу́бнуў |
дзу́бнулі |
| ж. |
дзу́бнула |
| н. |
дзу́бнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзу́бні |
дзу́бніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дзу́бнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзу́гацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзу́гаюся |
дзу́гаемся |
| 2-я ас. |
дзу́гаешся |
дзу́гаецеся |
| 3-я ас. |
дзу́гаецца |
дзу́гаюцца |
| Прошлы час |
| м. |
дзу́гаўся |
дзу́галіся |
| ж. |
дзу́галася |
| н. |
дзу́галася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзу́гайся |
дзу́гайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дзу́гаючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзу́нуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзу́нуты |
дзу́нутая |
дзу́нутае |
дзу́нутыя |
| Р. |
дзу́нутага |
дзу́нутай дзу́нутае |
дзу́нутага |
дзу́нутых |
| Д. |
дзу́нутаму |
дзу́нутай |
дзу́нутаму |
дзу́нутым |
| В. |
дзу́нуты (неадуш.) дзу́нутага (адуш.) |
дзу́нутую |
дзу́нутае |
дзу́нутыя (неадуш.) дзу́нутых (адуш.) |
| Т. |
дзу́нутым |
дзу́нутай дзу́нутаю |
дзу́нутым |
дзу́нутымі |
| М. |
дзу́нутым |
дзу́нутай |
дзу́нутым |
дзу́нутых |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзу́нуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзу́нуся |
дзу́немся |
| 2-я ас. |
дзу́нешся |
дзу́нецеся |
| 3-я ас. |
дзу́нецца |
дзу́нуцца |
| Прошлы час |
| м. |
дзу́нуўся |
дзу́нуліся |
| ж. |
дзу́нулася |
| н. |
дзу́нулася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзу́нься |
дзу́ньцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дзу́нуўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
дзу́нуць
‘пхнуць каго-небудзь (дзунуць яго ў твар); ударыць каго-небудзь і па чым-небудзь (дзунуць палкай па галаве)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзу́ну |
дзу́нем |
| 2-я ас. |
дзу́неш |
дзу́неце |
| 3-я ас. |
дзу́не |
дзу́нуць |
| Прошлы час |
| м. |
дзу́нуў |
дзу́нулі |
| ж. |
дзу́нула |
| н. |
дзу́нула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзу́нь |
дзу́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дзу́нуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.